Περί ύφους

Δείτε αυτό το video του  golemschmolem και προσέξτε τις εκφράσεις στα πρόσωπα.

Δε νομίζετε ότι όλα τα πρόσωπα, σχεδόν σ΄όλες τις σκηνές της ταινίας "Ρεμπέτικο" έχουν μιά τρομερά βαριά σοβαρότητα, σα να τους είπαν ότι την επόμενη μέρα θα΄ρχόταν η συντέλεια του κόσμου;

Όσοι κι όσες έχετε δει ταινίες του Αγγελόπουλου, προσέξατε ότι το ίδιο συμβαίνει κι εκεί;

Τυχαίο;

Μα, πιστεύουμε στ΄αλήθεια ότι η εποχή του Ρεμπέτικου ήταν έτσι;

Έχουμε επηρρεαστεί απ΄τους διάφορους σκιτσογράφους, παλιούς και νέους, τον τρόπο που ο ελληνικός κινηματογράφος απέδωσε (βλ. γελοιοποίησε) το φαινόμενο; Ή είναι η γενικότερη άποψη για τους βαριούς κι ασήκωτους μπέμπηδες- κουτσαβάκια και τους κατοπινότερους μπουζουξήδες που έβγαιναν σοβαροί στις φωτογραφίες (έτσι έκανε ο κόσμος τότε) κι έμοιαζαν σα νά΄χαν καταπιεί σίδερα;

Τί έχουμε που να δείχνει το αντίθετο;

Κάποιες φωτογραφίες που δείχνουν να γίνονται αστεία πάνω στο πάλκο,

άλλες φωτογραφίες που δείχνουν τ΄αστείρευτο κέφι του γλεντζέ Παπαϊωάννου

και,

τη ζωντανή ηχογράφηση από το μαγαζί του Τζίμη του Χοντρού με την εύθυμη ατμόσφαιρα που φτιάχνει η Νίνου


Εδώ ακούτε το Μπουφετζή απ΄τη ζωντανή ηχογράφηση με μιά Νίνου να ξεκαρδίζεται. Σημειώστε ότι οι ζωντανές σκηνές του video είναι από άλλο παραμύθι (από ελληνική ταινία) κι όχι από κείνη τη βραδιά.

Μόνο αυτά;

Όχι!

Υπάρχει μιά μεγάλη παρακαταθήκη που τη προσπερνάμε. Την ατμόσφαιρα που αναδίνουν οι δίσκοι με τα Μικρασιάτικα. Το Νταλγκά που αμολάει διάφορες κραυγές και κεφάτους χαιρετισμούς, τη Ρόζα και τη Ρίτα, τους Ρούκουνα, Κασιμάτη και τόσους άλλους.

Αυτοί οι άνθρωποι, παρόλ΄αυτά που΄χαν τραβήξει, έβραζε το αίμα τους και γλένταγαν στα χοντρά. Αυτό μεταφέρθηκε και στους δίσκους.

Για να γυρίσουμε στο σήμερα, όταν το ένα μαγαζί μετά το άλλο θ΄αρχίσουν οσονούπω να κατεβάζουν ρολά και η γενική κατήφεια να σκεπάζει ακόμα περισσότερο τη χώρα, αυτοί που θα τα καταφέρουν να εξακολουθήσουν να παίζουν και να τραγουδάνε,  ίσως θα χρειαστεί να κάνουν μιά αναθεώρηση του ύφους "πολλά βαρύ"...