Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2010



"Βλέποντας" με τ΄αυτιά
στο σκοτάδι


Ο κροταλίας "βλέπει" με το δέρμα του,
δηλαδή ακολουθεί τις κινήσεις του
θύματός του μέσα στο σκοτάδι
χρησιμοποιώντας κύτταρα ευαίσθητα
στη θερμότητα που βρίσκονται τοποθετημένα
σε μικρές εσοχές μεταξύ των ματιών του.
Lyall Watson
Υπερφύση

Χρόνια πολλά "ακούω" Μικρασιάτικα και ρεμπέτικα. Κάνοντας κάτι άλλο ταυτόχρονα ή τραγουδώντας τα. Όταν κατέβασα ρυθμούς και ταχύτητες πριν λίγα χρόνια, άρχισα να τ΄ακούω στο σκοτάδι, με ακουστικά. Τότε κατάλαβα ότι πριν δε τά΄χα, ουσιαστικά, ακούσει. Άκουσα χαιρετισμούς που δεν είχα προσέξει, αντιδράσεις των τραγουδιστών/τριών, πενιές που δε τις πρόσεχα. Άκουσα, ουσιαστικά για πρώτη φορά, πως έπαιζε το βιολί ο Ογδοντάκης, πως κουνούσε τα χείλια του ο Νούρος, τους φωνητικούς ακροβατισμούς του Ατραϊδη στους μανέδες του, τα ραϊσματα της φωνής της Ρίτας Αμπατζή, που θα την οδηγούσαν στον καρκίνο του λάρυγγα.

Άκουσα τραγουδιστές και τραγουδίστριες να είναι έτοιμοι να βάλουν τα γέλια από κάποιο πείραγμα, τους άκουσα να βαριούνται, αλλά και να πέφτουν σ΄ένα είδος έκστασης, αν και βρίσκονταν μέσα σε άχαρες αίθουσες φονοληψίας. Κατάλαβα πολλά που δε τα είχα πάρει είδηση παλιότερα.

Δοκιμάστε τον τρόπο μου και θα με θυμηθείτε 

Δεν υπάρχουν σχόλια: