Ένα blog προς μίμηση
Εκφράζοντας τη λύπη μου που δεν έχω μάθει ακόμα πως ένα τόσο μεγάλο link σα το παρακάτω μπορεί ν΄αντικατασταθεί με τη λέξη εδώ, σας προτρέπω να το ανοίξετε και να δείτε το blog ενός μερακλή και μεθοδικού ανθρώπου που προσπαθεί να κρατήσει μνήμες που τις παίρνει ο αέρας της ζωής.
Το παράδειγμά του, άξιο προς μίμηση, είναι ένας πολύ καλός μπούσουλας γιά όλους/ες που ενδιαφέρονται να ανοίξουν τα μάτια τους και να καταλάβουν πως, πέρα από το σύμβολο Μάρκος Βαμβακάρης, τετράδα του Πειραιώς, χασικλίδικα τραγούδια, Τσιτσάνης κλπ., υπάρχει άφθονη δουλιά που πρέπει να γίνει για να μαζευτεί ότι είναι πιά δυνατό να περισωθεί απο τη γενικότερη ιστορία των ανθρώπων που συμμετείχαν σ΄αυτό τον πολύχρωμο κήπο που τον ονομάζουμε "ρεμπέτικο".
Δώστε λίγο απ΄το χρόνο σας και δείτε πόσο απλά και περιεκτικά γράφει αυτός ο άνθρωπος ,τι και πως διασώζει παλιές ιστορίες.
Του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια!!!
Θα δώσω μόνο ένα παράδειγμα απ΄τα χιλιάδες που θα μπορούσαν να γίνουν.
Στα ταξίδια και τις εκδρομές σας, ρωτάτε συγγενείς, γνωστές οικογένειες, τον/οποιοδήποτε/οποιαδήποτε, αν υπάρχουν φωτογραφίες από παλιά γλέντια όπου τραγουδούσε η Ρίτα Αμπατζή και η Ρόζα Εσκενάζι. Δε γίνεται να μην υπάρχουν κι όμως, δεν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου