Όταν «αποφασίσουμε» γιά το «αντικείμενο» (περιλαμβάνονται και οι άνθρωποι στη λέξη) που θα δώσουμε την αγάπη μας, συμβαίνουν περίεργα πράγματα. Έτσι θεωρούμε...
Ένα κομμάτι αυτής της διαδικασίας είναι αυτοκινούμενο, όταν αφορά ανθρώπους, αποφασισμένο από μηχανισμούς της φύσης. Αμέσως μετά, έπονται όλα τα πολύπλοκα, τα δικά μας εφευρήματα. Αυτά, όταν τα ψάχνουμε και θέλουμε να τα αρθρώσουμε γιά δικό μας λογαριασμό και γιά τον κοντινό μας περίγυρο, τα «καπλαντίζουμε» (= τοποθετούμε προστατευτικό κάλυμμα – τουρκ. kaplamak) με χίλιες δυό δικαιολογίες.
Στο θέμα του έρωτα δε χωράνε τρίτες γνώμες. «Τι του/της βρίσκεις;», «δε βλέπεις ότι δεν είναι ο σωστός άνθρωπος γιά σένα;» και άλλα τέτοια κωμικά που εκτοξεύονται στο όνομα του ενδιαφέροντος γιά τον/την «παθούσα»...
Οι άλλοι/ες που κάνουν τον/την έξυπνο/η, εκτός απ΄το ότι είναι εκτεθειμένοι/ες στους ίδιους «κινδύνους», διϋλίζουν αυτό που βλέπουν μέσα από τα δικά τους χημικά υγρά, ιδεολογίες, πεποιθήσεις, κοινωνική διαστρωμάτωση, όλες αυτές τις αηδίες που έχουμε εφεύρει γιά να τυραννιόμαστε και να τυραννάμε.
Κανείς/μιά άλλος/η δε ξέρει καλύτερα από μας και μεις ξέρουμε, συνήθως πολύ λίγα. Διακρίνουμε όμως, μέσα στην όμίχλη που μας δέρνει, κάπως καθαρά τις ανάγκες μας.
Γιά να μη μακρυγορώ, ακόμα κι αν η επιλογή του/της άλλου/ης αφορά ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ την «παρηγοριά» μιάς μοναξιάς που μπορεί να νιώθουμε, αυτό αρκεί και αφορά ΜΟΝΟ ΕΜΑΣ . Και, γιά να συνεννοούμαστε, η μοναξιά έχει πολλά πρόσωπα, σα τη μαγική θεά Εκάτη.
(συνεχίζεται)
Ένα κομμάτι αυτής της διαδικασίας είναι αυτοκινούμενο, όταν αφορά ανθρώπους, αποφασισμένο από μηχανισμούς της φύσης. Αμέσως μετά, έπονται όλα τα πολύπλοκα, τα δικά μας εφευρήματα. Αυτά, όταν τα ψάχνουμε και θέλουμε να τα αρθρώσουμε γιά δικό μας λογαριασμό και γιά τον κοντινό μας περίγυρο, τα «καπλαντίζουμε» (= τοποθετούμε προστατευτικό κάλυμμα – τουρκ. kaplamak) με χίλιες δυό δικαιολογίες.
Στο θέμα του έρωτα δε χωράνε τρίτες γνώμες. «Τι του/της βρίσκεις;», «δε βλέπεις ότι δεν είναι ο σωστός άνθρωπος γιά σένα;» και άλλα τέτοια κωμικά που εκτοξεύονται στο όνομα του ενδιαφέροντος γιά τον/την «παθούσα»...
Οι άλλοι/ες που κάνουν τον/την έξυπνο/η, εκτός απ΄το ότι είναι εκτεθειμένοι/ες στους ίδιους «κινδύνους», διϋλίζουν αυτό που βλέπουν μέσα από τα δικά τους χημικά υγρά, ιδεολογίες, πεποιθήσεις, κοινωνική διαστρωμάτωση, όλες αυτές τις αηδίες που έχουμε εφεύρει γιά να τυραννιόμαστε και να τυραννάμε.
Κανείς/μιά άλλος/η δε ξέρει καλύτερα από μας και μεις ξέρουμε, συνήθως πολύ λίγα. Διακρίνουμε όμως, μέσα στην όμίχλη που μας δέρνει, κάπως καθαρά τις ανάγκες μας.
Γιά να μη μακρυγορώ, ακόμα κι αν η επιλογή του/της άλλου/ης αφορά ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ την «παρηγοριά» μιάς μοναξιάς που μπορεί να νιώθουμε, αυτό αρκεί και αφορά ΜΟΝΟ ΕΜΑΣ . Και, γιά να συνεννοούμαστε, η μοναξιά έχει πολλά πρόσωπα, σα τη μαγική θεά Εκάτη.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου