Προς τα πού;
Ξενάγηση στη σαχλαμάρα...

Όταν ήμουνα μικρός έβλεπα συνέχεια μπροστά μου μες το σπίτι μας ένα βιβλίο που λεγόταν "ΕΞΩ Η ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΑ". Φαινόταν να είναι το αγαπημένο βιβλίο του πατέρα μου και τον έβλεπα πολύ συχνά να το φυλλομετράει. Κάποτε τον ρώτησα. Είναι ένα βιβλίο που έχει πουλήσει περισσότερα αντίτυπα από την Αγία Γραφή, μου είπε.

Ο πατέρας μου δεν ήταν ο τύπος του στενάχωρου ανθρώπου, απ΄ότι θυμάμαι. Απλά, είχε πολλά προβλήματα, κύρια εσωτερικά, που δεν ήξερε πως να τα λύσει και τι απαντήσεις να δώσει. Εγώ, υποτίθεται πως, ξέρω, έχω τις απαντήσεις...

Έτζι, δε θέλω να ειδωθεί το παρόν σημείωμα σα γκρινιάρικο, σιχαίνομαι τη γκρίνια. Ακόμα περισσότερο γιατί αφορά το παρελθόν και οι αιτίες του γιατί πήγαν τα πράγματα όπως πήγαν είναι, λίγο πολύ γνωστές. Έλα όμως που,

"ο χρόνος ο παρών κι ο παρελθών χρόνος

είναι ίσως κι οι δυό παρόντες στο μελλοντικό

καιρό, και το μέλλον περιέχεται στο παρελθόν"

T.S. Eliot, Τέσσερα κουαρτέτα

Έχω ανασύρει δυό video που δίνουν μιά εικόνα της μουσικής κατάστασης μετά τον ενταφιασμό του ρεμπέτικου. Απλοποιώ αλλά, προσέξτε, στο πρώτο, τα ντεκόρ, και τη σαχλή ορχήστρα με τα βιολιά και τα "πολύ βαριά", κατά παραγγελίαν παλικάρια. Τόσο πιά βαριά που μέσα στο ρεμπέτικο δεν έβρισκες τέτοια... 

Προσέξτε το σχεδόν θηλυπρεπές στιλ των νερουλών που ξεπήδησαν και πήραν το πάνω χέρι και, ακούστε τα κενά και επιφανειακά λόγια της Νανάς Μούσκουρη (εμπνευσμένα από το Χατζηδακικό αέρα) για τα παλλικάρια και άλλες παπαρδέλες...

Νά΄μαστε και στο σήμερα όπου με μεγάλη "άνεση"(ουσιαστικά, αμηχανία), μπουκωμένοι από δυτική κουλτούρα, λατρεύοντας το μεγάλο, το "πλούσιο" και το πολύλογο, ξαναγυρίζουμε στα νταηλίδικα τραγούδια με τη μέθοδο άρτζι-μπούρτζι.

Ωωωχ, πλάνταξα...

Ακούστε και το πρωτότυπο, όσοι/ες δε το ξέρετε, όπου με οικονομία μέσων, φωνές σωστές και σεμνές, έβγαζαν αξεπέραστα αποτελέσματα. 

Γιατί τα μεταξωτά βρακιά

θέλουν επιδέξιους κώλους...

Δεν ανήκω στη συντήρηση. Θα μπορούσα να φανταστώ το Ρεμπέτικο με συμφωνική ορχήστρα, σε rock, punk, rave, psytrance. tecktonic, dubstep, φτάνει να υπήρχε από πίσω γνώση, αίσθηση, έμπνευση και μεράκι.