Το φτωχοκόριτσο
1949, Γ. Μητσάκη
τρ. Ρένα Στάμου-Γ. Μητσάκης
η Ρένα Στάμου
Το φτωχοκόριτσο
Εγώ το φτωχοκόριτσο σου δίνω την καρδιά μου,
έλα και μαζί μου ζήσε, αφου λες πως μάγκας είσαι.
Θα βρεις κοντά μου ομορφιές κι αληθινή αγάπη,
θά΄χεις τον εγωισμό σου με το φτωχοκόριτσό σου.
Γιατί κι εσύ φτωχόπαιδο μιά πλούσια σαν πάρεις,
θα τα θέλει όλα δικά της γιατί πήρες τα λεφτά της.
Μα γω το φτωχοκόριτσο που σ΄αγαπώ στ΄αλήθεια,
στο πλευρό σου πάντα θά΄μαι κι ας μην έχουμε να φάμε.
Εγώ το φτωχοκόριτσο σου δίνω την καρδιά μου,
έλα και μαζί μου ζήσε, αφου λες πως μάγκας είσαι.
Θα βρεις κοντά μου ομορφιές κι αληθινή αγάπη,
θά΄χεις τον εγωισμό σου με το φτωχοκόριτσό σου.
Γιατί κι εσύ φτωχόπαιδο μιά πλούσια σαν πάρεις,
θα τα θέλει όλα δικά της γιατί πήρες τα λεφτά της.
Μα γω το φτωχοκόριτσο που σ΄αγαπώ στ΄αλήθεια,
στο πλευρό σου πάντα θά΄μαι κι ας μην έχουμε να φάμε.
Η Ρένα Δασκαλάκη-Σεβδαλή, όπως είναι το πατρικό της επώνυμο, γεννήθηκε στα Χανιά στις 4 Ιουλίου 1930. Δε γνώρισε πατέρα. Μέχρι δώδεκα χρόνων έζησε στο Ορφανοτροφείο Ηρακλείου. Κατόπιν πέρασε πιο δύσκολα, στο σπίτι της μητέρας της, στον Πειραιά. Έφυγε, και για καλή της τύχη έμεινε στην κατοχή με μια οικογένεια στα Πατήσια, αλλά στη συνέχεια πάλι τα πράγματα ήρθαν ανάποδα. Περιπλανήθηκε στην Αθήνα και τελικά την πήρε στο σπίτι γνωστή τραγουδίστρια για να της κρατάει τα παιδιά.
Εκεί γνωρίζεται με την παρέα των λαϊκών μουσικών, πρώτα με τον Στέλιο Χρυσίνη και το 1948 ηχογραφεί τον πρώτο της δίσκο με τραγούδια του Γιώργου Μητσάκη, Σεμιχά και Φτωχοκόριτσο, με το όνομα "Ρένα" στην ετικέτα. Ρένα Στάμου τη βαφτίζει ο Ν. Μηλιόπουλος.
Ερμηνεύοντας μερικά από τα ωραιότερα μεταπολεμικά τραγούδια (των Μάρκου Βαμβακάρη, Βασίλη Τσιτσάνη, Γιάννη Παπαϊωάννου, Κώστα Καπλάνη, Στέλιου Χρυσίνη, Απόστολου Καλδάρα, Γιάννη Κυριαζή, Θόδωρο Δερβενιώτη, Αιμίλιου Σαββίδη, Χαράλαμπου Βασιλειάδη, Χρήστου Κολοκοτρώνη και άλλων) και στολίζοντας φωνητικά πολλά ακόμα στο πλευρό μεγάλων συνθετών, η Ρένα Στάμου χαρακτηρίζεται από πολλούς η καλύτερη και η πιο άρτια «δεύτερη φωνή» του λαϊκού και του ρεμπέτικου.
Εκεί γνωρίζεται με την παρέα των λαϊκών μουσικών, πρώτα με τον Στέλιο Χρυσίνη και το 1948 ηχογραφεί τον πρώτο της δίσκο με τραγούδια του Γιώργου Μητσάκη, Σεμιχά και Φτωχοκόριτσο, με το όνομα "Ρένα" στην ετικέτα. Ρένα Στάμου τη βαφτίζει ο Ν. Μηλιόπουλος.
Ερμηνεύοντας μερικά από τα ωραιότερα μεταπολεμικά τραγούδια (των Μάρκου Βαμβακάρη, Βασίλη Τσιτσάνη, Γιάννη Παπαϊωάννου, Κώστα Καπλάνη, Στέλιου Χρυσίνη, Απόστολου Καλδάρα, Γιάννη Κυριαζή, Θόδωρο Δερβενιώτη, Αιμίλιου Σαββίδη, Χαράλαμπου Βασιλειάδη, Χρήστου Κολοκοτρώνη και άλλων) και στολίζοντας φωνητικά πολλά ακόμα στο πλευρό μεγάλων συνθετών, η Ρένα Στάμου χαρακτηρίζεται από πολλούς η καλύτερη και η πιο άρτια «δεύτερη φωνή» του λαϊκού και του ρεμπέτικου.
(δανεισμένο από το www.diktiopm.gr/
Τ΄αγόρια στο σχολείο σκιτσάρουν αγόρια και τα κορίτσια σκιτσάρουν κορίτσια. Το αντίθετο δεν είναι καθόλου εύκολο. Έτζι συνεχίζεται σ΄όλη τη ζωή. Πολύ δύσκολο να καταλάβεις το άλλο φύλο.
Στο Ρεμπέτικο κάποιοι συνθέτες το κατάφεραν πολύ καλά και ένας απ΄αυτούς ήταν ο πολύ ευαίσθητος Γιώργος Μητσάκης, συνθέτης με τα ούλα του.
Αυτό το τραγούδι, το "Φτωχοκόριτσο" τ΄αγαπώ πάρα πολύ, αν και δυσκολεύομαι με τα πολύ μελαγχολικά λαϊκά που βγήκαν μέσα απ΄τα τραύματα του Εμφύλιου.
Το σημαντικότερο σημειο των στίχων είν΄αυτο που λέει "θά΄χεις τον εγωισμό σου με το φτωχοκόριτσό σου". Η λέξη "εγωισμός", Α και Ω του ελλαδικού αρσενικού όντος, συναντιέται μόνο δυό φορές μέσα σ΄ένα σύνολο περίπου 15.000 τραγουδιών, ως το 1950. Μιά σ΄αυτό το τραγούδι κι άλλη μιά στο "Παλιόπαιδο" του Απόστολου Χατζηχρήστου, με στίχους του επίσης πολύ ευαίσθητου και ταλαιπωρημένου Γιάννη Λελάκη που δε τον αναφέρει κανείς.
Με την ευκαιρία, μιά και στο Google Pictures
δεν υπάρχει μιά φωτογραφία του, ενώ φιγουράρουν
στρατιές φελλών, βάζω εγώ μιά
Γιάννης Λελάκης (1914 - 1978)
(από το βιβλίο του Κ. Χατζηδουλή, Ρεμπέτικη Ιστορία 1)
(από το βιβλίο του Κ. Χατζηδουλή, Ρεμπέτικη Ιστορία 1)
Ο σεμνός αυτός άνθρωπος από τη Σμύρνη, βοήθησε τον Γιοβάν Τσαούς στη διόρθωση στίχων του και συνεργάστηκε με τον Απόστολο Χατζηχρήστο δίνοντάς του έτοιμους στίχους για πολλά τραγούδια που έγιναν επιτυχίες όπως, "Η φτώχεια", "Αλήτη μ΄είπες μιά βραδιά", "Κατινούλα", "Παραπονιάρικο", "Μην είσαι ψεύτρα δίγνωμη", "Ο Χατζηχρήστος", "ο Χάροντας", "Καρδιά παραπονιάρα". Παραπέρα, έδωσε στίχους στους Χρυσίνη, Τατασσόπουλο, Γ, Μητσάκη, Δερβενιώτη, Μανώλη Χιώτη κλπ.
Πέθανε το 1978 άγνωστος και ξεχασμένος
σαν να μην υπήρξε ποτέ...
Για να πάρετε μιά μικρή γεύση για το τι στίχους έγραφε, ακούστε
το "Χάροντα"
Ξεμακρύναμε όμως...
Το τραγούδι "Φτωχοκόριτσο" το νιώθω σαν ένα χαιρετισμό προς όλ΄αυτά τα αμέτρητα κορίτσια που στάθηκαν σα βράχοι δίπλα στους άντρες τους και τους στήριξαν σ΄ότι κι αν αυτοί περνούσαν. Μπορεί ν΄ακούγεται ρομαντικό αλλά, βγάζω το καπέλο μου σ΄όλες αυτές τις γυναίκες, σε αντίθεση με τις σημερινές σουσουράδες που ψάχνουν τη βολή τους και εγκαταλείπουν στις πρώτες δυσκολίες.
Μιλάω για όλ΄αυτά τα κορίτσια που δώσαν τη ζωή τους, που βολοδέρναν με τη φτώχεια, που φτιάχναν φαγητά απ΄το τίποτα, κρατούσαν την οικονομία του σπιτιού και μεγάλωσαν τα παιδιά τους μέσα σε χίλιες δυό δυσκολίες.
Τιμή σ΄αυτές!
Και κάτι τέτοιοι απλοί, τελείως απλοί στίχοι, με κάνουν να θυμάμαι διάφορες υπερφίαλες κρίσεις για την "αφέλεια" των στίχων του Ρεμπέτικου και μου ανάβουν τα λαμπάκια.
Όχι για τίποτ΄άλλο, αλλά γιατί μπλέκουν την αγράμπελη με τους σκαντζόχοιρους...
Άλλο οι στίχοι που τους ακούς και νομίζεις πως μπαίνει το Αιγαίο μες το σπίτι σου, κήποι της θάλασσας που νωτίζουν με απαλό άρωμα γαρύφαλλων,
και άλλο η καθημερινή ζωή που δε καταλαβαίνει από τέτοια και ζητάει έμπρακτη αγάπη, στήριγμα στις δυσκολίες και ήσυχο μέτωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου