Κι όμως...

_________________

αυτοκριτικός αντίλογος

στη παραπάνω
και παρακάτω
 ανάρτηση

Όταν αρχίζει κανείς και κατακρίνει τους νέους ανθρώπους, τότε συμβαίνουν τα παρακάτω:

έχει ξεχάσει κανείς τα αντίστοιχα νεανικά δικά του και, καθαγιάζοντας ότι βολεύει να θυμάται, εκνευρίζεται επειδή οι σημερινοί νέοι δε κάνουν τα ίδια ή παραπλήσια,

ουσιστικά, έχει αρχίσει να γερνάει και δε καταλαβαίνει τις επήρρειες των εξελίξεων και των καθημερινών γεγονότων. Δε παρακολουθεί τον καταιγισμό "πληροφόρησης" και αλλοτρίωσης στην οποία υπόκεινται καθημερινά τα νέα άτομα και ξεχνάει ότι οι μηχανισμοί άμυνας είναι πολύ μειωμένοι, αν όχι ανύπαρκτοι, στις νεανικές ηλικίες,

ξεχνάει, ή θέλει να ξεχνάει, πόσο απίστευτα μουχλιασμένος, υπναλέος και βαρετός είναι ο καθημερινός λόγος μέα απ΄όλα τα media, ξεχνάει ότι δεν έχουμε απολύτως τίποτα να προτείνουμε τους νέους και κατακρίνουμε τους νέους τρόπους που χρησιμοποιούν για να επικοινωνούν

κι ακόμα, παραμερίζουμε το μικρό ή μεγάλο μερίδιο προσωπικής ευθύνης για το ότι ο κόσμος έγινε τόσο αφελής όσο είναι σήμερα.

Ας θυμόμαστε πως life is easy with eyes closed και, διαβάστε τους παρακάτω στίχους:

Χαλίλ Γκιμπράν - Για τα παιδιά

Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή. Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν. Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου Αφού ιδέες έχουν δικές τους. Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου. Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες Είσαι το τόξο από το οποίο τα παιδιά σου ωσάν ζωντανά βέλη ξεκινάνε για να πάνε μπροστά. Ο τοξότης βλέπει το ίχνος της τροχιάς προς το άπειρο και κομπάζει ότι με τη δύναμή του τα βέλη του μπορούν να πάνε γρήγορα και μακριά. Άς χαροποιεί τον τοξότη ο κομπασμός του Αφού ακόμα κι αν αγαπάει το βέλος που πετάει έτσι αγαπά και το βέλος που μένει στάσιμο." Χαλίλ Γκιμπράν Ο Προφήτης