Γειά σου, ρε Γρηγοράκι Ασίκη!

(Το Γρηγοράκι με ιώτα δεν είναι λανθασμένη ορθογραφία. Όταν γράφεται με ιώτα γίνεται ούδέτερου γένους και χρησιμοποιούνταν σαν ακόμα πιό χαϊδευτικό)


Πολλοί γνωστοί και φίλοι (αρσενικοί κυρίως και για ευνόητους λόγους...) μου έχουν πει συχνά πως είμαι απολογητικός, χωρίς λόγο. Και είναι αλήθεια. Δε ξέρω ακριβώς το γιατί, κάποιο σύνδρομο... Να, τώρα ας πούμε, θέλω να σας στείλω ν΄ακούσετε έναν πολύ όμορφο μανέ του Γρηγοράκη Ασίκη και, διστάζω. Λέω μέσα μου, αποκλείεται ν΄αρέσει. Είναι πολύ ανατολίτικος, πολύ βαρύς, πολύ έξω απ΄τους καιρούς μας. Να πω την αλήθεια, έχω κι εγώ δυσκολία. Όμως, τώρα κατάλαβα πόση φωνή και τι τσαλίμια ήξερε αυτός ο άνθρωπος. Ήξερε κι ας μη τό΄δειχνε. Κι αυτό είναι κάτι που υπήρχε παλιά και τό΄χουμε ξεχάσει στις μέρες μας. 

Θέλετε να δοκιμάσετε τον εαυτό σας;