Σκληρό ή μαλακό; (2)

_____________

To ρεμπέτικο,

ο μαλακός και ο μαλάκας

Πάμε λοιπόν πίσω στο χρόνο. Μεταφέρω απόσπασμα από ένα πολύ σημαντικό γραπτό του Jean Pierre Vernant (http://el.wikipedia.org/wiki/Ζαν-Πιέρ_Βερνάν) με τίτλο : Γυναικείες μορφές του Θανάτου στην Αρχαία Ελλάδα".
Πριν το κάνω, ας θυμόμαστε ότι ως ουσιαστικό η λέξη μαλακία είναι Ιωνική και σημαίνει μαλακός. (βλ. http://el.wikipedia.org/wiki/Μαλάκας)


"...Τον νεκρό πιά Έκτορα ο Αχιλλέας τον ξεγυμνώνει από τ΄άρματά του, όπως συνηθιζόταν. Νάτος λοιπόν ο Έκτορας, πεσμένος στο χώμα, γυμνός, ξαρματωμένος-ξεγυμνωμένος, έτσι όπως είχε κάποια στιγμή σκεφτεί να παρουσιαστεί γιά ν΄αποφύγει τη δοκιμασία του αγώνα. Κι ο καθένας του δίνει και μιά κονταριά, λέγοντας στο διπλανό του:

"Γιά δες, που αυτός εδώ ο Έκτορας είναι πιό

μαλακός στο άγγιγμα(μαλακώτερος αμφαφάασθαι)

από εκείνον που άναβε άσπλαχνα τη φλόγα στα καράβια μας"

(Ιλιάδα, Χ, 373-374)

(σημείωση δική μου - βάρβαρη και σκληρή πράξη ν΄ασεβείς πάνω στο σώμα ενός νεκρού. Η πράξη του Αχιλλέα, όσο σκληρή και νά΄τανε, βρίσκονταν μέσα στα πλαίσια της "λογικής" ενός μακροχρόνιου πολέμου που έπρεπε να πάρει τέλος, ρίχνοντας το ηθικό του αντίπαλου που έβλεπε το σώμα του καλύτερου πολεμιστή τους να εξευτελίζεται)

Μαλακός είναι μιά λέξη που ταιριάζει σε γυναίκα ή σ΄έναν γυναικωτό". 


Έτζι λοιπόν με το επίθετο μαλακός. Η λέξη συνεχίζει τη λεκιασμένη πορεία της και πολύ αργότερα, στη Καινή Διαθήκη όπου σημαίνει, θηλυπρεπής, κίναιδος, νέος που προορίζεται γιά ομοφυλοφιλική σχέση, παθητικό αρσενικό σε ομοφυλοφιλική σχέση κλπ.
Ώσπου φτάνουμε στις "πολιτισμένες" μέρες μας, όπου τα πράγματα σημαίνουν τα ίδια, απλά έχουμε στείλει τα βαρυμένα νοήματα στους παρακάτω ορόφους μας και αυτο-κοροϊδευόμαστε με διάφορες υποκρισίες...


Αν είσαι σήμερα μαλακός στην Ελλάδα, σε κατάπιε το μαύρο ποτάμι. Είσαι, θεωρείσαι και, τελικά, γίνεσαι θύμα. Πρέπει με το σπαθί ν΄ανοίγεις το δρόμο σου, αλλιώτικα σε καταβροχθίζουν. Δυστυχώς...


Έτζι, και μόνο που χρησιμοποιώ το χαρακτηρισμό μαλακό γιά το ρεμπέτικο, μπορεί να κάνει να με κοιτάζουν με λοξό βλέμμα. Αδιαφορώ όμως ολοκληρωτικά και υποστηρίζω την άποψή μου.


Αν σκεφτόμασταν, ποιοί από τους "ήρωες" του ρεμπέτικου θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σα μαλακοί,  θα ανάφερα τους

Ανέστη Δελιά,

Γιάννη Λελάκη,

Σταύρο Τζουανάκο,

Δημ. Μπαρούση, Μπαρούς ή Λορέντζο

Κώστα Μασσέλο Νούρο

Μάρκο Βαμβακάρη(κι όμως...)

Τώρα όμως θά΄πρεπε να δώσω μιά εξήγηση και να πω τι εννοώ εγώ όταν χρησιμοποιώ τη λέξη μαλακός.

Μαλακός λοιπόν είναι γιά μένα ο ευαίσθητος, 

ο αισθαντικός αρσενικός που κουβαλάει μιά

ήρεμη δύναμη μέσα του. Αφήνεται να δείχνει

τα συναισθήματά του, δε δειλιάζει να δείξει

 τις αδυναμίες του, ξέρει να υποχωρεί, να 

παραδέχεται τα λάθη του και αφήνει το συναίσθημα

να τον καθοδηγεί. Έχει όμως και τη άλλη πλευρά

έτοιμη, γι αυτούς/ές που θα πάνε να τον 

εκμεταλλευτούν. Εκεί γίνεται ακάθεκτος. Βάζει

 τα πράγματα στη θέση τους κα μετά, επιστρέφει

στην ηρεμία και στη δύναμη των συναισθημάτων, 

δηλαδή στην καλή επαφή και καλή σχέση με τον

εαυτό του.

Με τη χιλιοτριμένη λέξη μαλάκας, δε θέλω ν΄ασχοληθώ. Την πετάω στα σκουπίδια...