Καλέ...

Άραγε, πως θα αντιδρούσε μιά σημερινή γυναίκα αν της έλεγε κάποιος,
"τρέμω όταν σε βλέπω",
"όταν σε δω λιποθυμώ",
"καλέ, δε με λυπάσαι;"
"δακρύζω όταν σε βλέπω",
"τρέχω στη σκιά σου";

Είμαστε στο 2009 και ο τρόπος που οι άνθρωποι, κύρια οι νέοι άνθρωποι, εκφράζουν τον έρωτά τους έχει αλλάξει. Μπορεί, σε κάποια υπολείμματα των λαϊκών τάξεων να εκφράζονται ακόμα παραπλήσια, αλλά και γι αυτούς είναι θέμα χρόνου να τα ξεχάσουν αυτά.

Οι Μικρασιάτες, όταν τραγουδούσαν στίχους ερωτικούς, είχαν ένα ιδιαίτερα μαλακό και τρυφερό λεξιλόγιο. Ο τρόπος αυτός, αν κρίνουμε απ΄τους αντίστοιχους στίχους των Ελλαδιτών της δεκαετίας του ΄30, θα πρέπει να θεωρούνταν σαν υπερβολική και αχρείαστη ένδειξη "αδυναμίας" απέναντι στο γυναικείο φύλο. Η Ελλαδική μαγκιά του Πειραιά είχε, στα πρώτα της βήματα τουλάχιστο, μιά αντίστοιχη στάση μ΄αυτή που έχουν τα αγόρια πριν την εφηβεία, όταν περιφρονούν έντονα τα κορίτσια και τα αποφεύγουν, πριν χτυπήσει το γιγάντιο ξυπνητήρι μέσα τους...

Όταν καμιά φορά πετάω τέτοια μέσα στα ανδροκρατούμενα forum, μου ρίχνονται άγρια. Μου φέρνουν παραδείγματα από στίχους του Μάρκου ή του Χατζηχρήστου που, κατ΄αυτούς, εκφράζονται ίδια. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι αυτοί οι δυό ήταν ευαίσθητοι άνθρωποι. Προφανώς όμως, δε καταλαβαίνουν τι εννοώ.

Θα φέρω ένα παράδειγμα, τη χρήση του επιφωνήματος "καλέ" που είναι και κλητ. του επιθ. καλός.

Στο τραγούδι "Mάγκας σεβνταλής" του Κ. Σκαρβέλη με τον Νούρο, ένας απ΄τους μουσικούς πετάει το: "Να χαρώ εγώ μάγκες...γειά σου Νούρο μου, μάτια μου, καλέ".

Ο Νταλκἀς, στο τραγούδι "Καμωματού Σμυρνιά", πετάει το "μού΄φαγες τα νιάτα μου, καλέ" κλπ.

Από την επιβολή της λογοκρισίας και μετά, απ΄τη στιγμή δηλαδή που πολλοί Μικρασιάτες σιώπησαν και κάποιοι απ΄αυτούς κατάλαβαν πως πρέπει να φορέσουν μάσκα αν θέλουν να είναι μέσα στο παιχνίδι, το επιφώνημα αυτό χρεώθηκε (και εξακολουθεί και σήμερα) στους ομοφυλόφιλους και στους τέτοιες στάσεις έχοντες.

Ο Ζάχος στο Λεξικό της πιάτσας αργκό (Ευαγγ. Παπαζαχαρίου) εκδ. ΚΑΚΤΟΣ, γράφει:

καλέ!= α) προσφώνηση ατόμου που δεν ξέρουμε τ΄όνομά του. Υπόλειμμα της έκφρασης καλέ μου άνθρωπε! Χρησιμοποιείται κυρίως από τις γυναίκες και όταν ένας άντρας τη χρησιμοποιεί κάνει συνήθως και την κίνηση μίμησης της γυναίκας, που κάνουν οι παθητικοί ομοφυλόφιλοι με άνοιγμα της παλάμης προς τα έξω στο ύψος του στήθους.

ακόμα,

καλέ= χαϊδευτική επίκληση της πόρνης απ΄τον προαγωγό της, και αναφορά της σε συζἠτηση: πήρα την καλέ μου κι έφυγα. Άλλοτε λεγόταν και γιά τη φιλενάδα, την ερωμένη.

Υπάρχει κάτι που ονομάζεται θηλυκή γλώσσα. Πρόκειται γιά μιά ιδιαίτερη χρήση της γλώσσας, με περισσότερα συναισθηματικά χρώματα. Το ρεμπέτικο, μετά τη "σκληρή" περίοδο του πειραιώτικου, έχει πολλά τέτοια δείγματα που δε τα προσέχει κανείς σε πρώτη ανάγνωση.
Ο Γιώργος Λαύκας, γιά παράδειγμα, στο τραγούδι του "Μάχαιρα θα λάβεις", χρησιμοποιεί μιά γλώσσα που, παρόλο που βγαίνει από ανδρικό στόμα, έχει στοιχεία θηλυκής γλώσσας. Το τραγούδι είναι συνδημιουργία με την Ιωάννα Γεωργακοπούλου και είναι πιθανό πως έβαλε εκείνη το χέρι της.

ΜΑΧΑΙΡΑ ΘΑ ΛΑΒΕΙΣ

Αφού το ήξερες πως θα με βαρεθείς,
ήτανε σφάλμα σου γιά να με ξεμυαλίσεις.
Αφού ήτανε τόσο σκληρά να μ΄αρνηθείς,
γιατί ν΄ανάψεις τη φωτιά και να μ΄αφήσεις;

Πες μου, πού θά΄βρω τώρα πιά παρηγοριά,
χωρίς εσένα, πες μου, πώς θα ζήσω, αλήθεια;
Ήρθες και μού΄μπηξες βαθιά τη μαχαιριά
και πας αλλού να πεις τα ίδια παραμύθια.

Θά΄ρθ΄η σειρά σου κι ο κατήφορός σου αυτός
θα σε τσακίσει δίχως να το καταλάβεις,
αλήτης έγινα γιά σένανε σωστός,
μάχαιρα έδωσες και μάχαιρα θα λάβεις

"Ναι", θα μου πουν αυτοί που ξέρουν, "υπάρχει το μουρμούρικο με τον Σπαχάνη (CD Μόρτικα) "Καλέ μάνα, δε μπορώ". Nαί, αλλά εκεί έχουμε μιά σύναξη ανόμοιων στίχων από παλιά μουρμούρικα. Άλλο η μάνα κι άλλο η γκόμενα...

Όντως, οι Μικρασιάτες είχαν κληρονομήσει και χρησιμοποιούσαν μιά πιό τρυφερή γλώσσα, ακόμα και στην καθημερινή τους ομιλία. Τέτοια όμως "θηλυκοφέρνοντα" παραμερίστηκαν εν τάχει από το πειραιώτικο ρεμπέτικο...