"Αηδία γιά την απουσία αηδίας" ή η πορνογραφία του μπουζουκιού...

Δείτε αυτό:
http://es.youtube.com/watch?v=dLyAGFC5Huw&feature=related

"Η ίδια η εξουσία θεμελιώνεται ευρέως στην αηδία. Όλη η διαφήμιση και ο πολιτικός λόγος είναι μιά δημόσια ύβρις προς τη νοημοσύνη και το λογικό, μιά ύβρις όμως στην οποία συμμετέχετε και εσείς, ένα ευτελές εγχείρημα σιωπηλής αλληλεπίδρασης. Πάνε οι τακτικές της απόκρυψης, σήμερα μας κυβερνούν με όρους ανοιχτού εκβιασμού. Το πρότυπο αυτού του πράγματος ήταν ο περίφημος τραπεζίτης που έλεγε στο βρικόλακα που είχε απέναντί του: "Τα χρήματά σας μας ενδιαφέρουν". Εδώ και δέκα χρόνια το άσεμνο έμπαινε στα ήθη ως στρατηγική διακυβέρνησης. Είπαν πολλοί: να μιά πολύ κακή διαφήμιση,με την επιθετική αδιακρισία της. Απεναντίας όμως, ήταν μιά διαφήμιση προφητική, που προεξοφλεί όλο το μέλλον των κοινωνικών σχέσεων, επειδή κινείται ακριβώς προς την αηδία, προς τη λαγνεία και το βιασμό. Το ίδιο ισχύει και γιά τη διαφήμιση της πορνογραφίας και της διαστροφής: κινείται προς την αναισχυντία και την ακολασία, σύμφωνα με μιά στρατηγική του βιασμού και της δυσφορίας. Σήμερα μπορείς να σαγηνέψεις μιά γυναίκα λέγοντάς της: "Το σεξ σου με ενδιαφέρει". Αυτή η αναίσχυντη μορφή θριαμβεύει και στην τέχνη: η σωρεία των τετριμένων κατασκευασμάτων που συναντούμε σ΄αυτήν ισοδυναμεί με μιά απόφανση του τύπου: "Η πνευματική σας ανεπάρκεια, το κακό σας γούστο μας ενδιαφέρουν". Και υποχωρούμε σ΄αυτόν τον συλλογικό εκβιασμό, σ΄αυτή την επιτήδεια ένεση κακής συνείδησης.

Είναι αλήθεια επίσης ότι τίποτα πιά δε μας αηδιάζει αληθινά. Στην εκλεκτική μας κουλτούρα, που αντιστοιχεί στην αποσύνθεση και τον συμφυρμό όλων των άλλων,τίποτα δεν είναι απαράδεκτο και γι αυτό η αηδία μεγαλώνει, η λαχτάρα να ξεράσεις αυτόν τον συμφυρμό, αυτή την αδιαφορία του χειρότερου, τον κολλώδη χαρακτήρα των αντιθέτων. Αυτό που μεγαλώνει στον ίδιο βαθμό είναι η αηδία γιά την απουσία αηδίας. Ο αλλεργικός πειρασμός να τα απορρίψεις όλα μαζί, η μέθη ήπια, ο υπερσιτισμός ήπια, η ανοχή, ο εκβιασμός γιά συνεργία και συναίνεση.
Δεν είναι τυχαίο που είναι τόσο ζήτημα ανοσίας, αντισωμάτων, μοσχεύματος και απόρριψης. Σε μιά φάση ένδειας σε απασχολεί να απορροφάς και να αφομοιώνεις. Σε μιά φάση αφθονίας το πρόβλημα είναι να απορρίπτεις και να αποπέμπεις. Η γενικευμένη επικοινωνία, η υπερπληροφόρηση απειλούν όλες τις ανθρώπινες άμυνες.Ο συμβολικός χώρος, ο νοητικός χώρος της κρίσης δεν προστατεύεται πιά από τίποτε. Όχι μόνο δεν μπορώ να αποφασίσω τι είναι ωραίο και άσχημο, τι είναι πρωτότυπο και τι όχι, αλλά ακόμη και ο βιολογικός οργανισμός δεν μπορεί πιά να αποφασίσει τι είναι καλό και τι κακό γι αυτόν. Στην κατάσταση αυτή, το κάθε τι γίνεται κακό αντικείμενο, και η μόνη άμυνα είναι αυτή της ψυχοκάθαρσης και της απόρριψης.
Το ίδιο το γέλιο είναι τις περισσότερες φορές μιά ζωτική ψυχοκάθαρση απέναντι στην αηδία που μας προκαλεί μιά κατάσταση ανάμιξης ή τερατώδους συμφυρμού. Ξερνούμε την αδιαφορία, την ίδια στιγμή όμως μας γοητεύει. Μας αρέσει να τα ανακατεύουμε όλα, την ίδια στιγμή όμως αυτό μας απωθεί. Ζωτική αντίδραση με την οποία ο οργανισμός διατηρεί τη συμβολική του ακεραιότητα, ακόμα και με τίμημα την ίδια τη ζωή του (απόρριψη του μοσχεύματος της καρδιάς). Γιατί να αρνούνται τα σώματα την αδιάφορη ανταλλαγή οργάνων και κυττάρων; Και γιατί αυτά τα δεύτερα αρνούνται, στην περίπτωση του καρκίνου, τη λειτουργία που τους αποδίδουν;"...

JEAN BAUDRILLARD - H διαφάνεια του κακού - Δοκίμιο πάνω στα ακραία φαινόμενα