υπότιτλος : Το σιωπηλό πέρασμα της Κας Άννας Διαμαντοπούλου (υπεύθυνης του Τομέα Παιδείας του Πολιτικού Συντονιστικού Οργάνου του ΠΑΣΟΚ) μέσα απ΄αυτό το blog...
Το παρακάτω κείμενο έχει σαν "άλλοθι" το θέμα των "ελεύθερων ρεμπετισσών του ΄30", η αφορμή όμως της γέννησής του είναι άλλη. Το κύριο θέμα του είναι ο τρόπος που σκεφτόμαστε σήμερα, σε συνάρτηση με το παρελθόν και το μέλλον.
Η αναφορά στο όνομα της Κας Διαμαντοπούλου έχει να κάνει με το ότι έχει περάσει αθόρυβα και χωρίς ν΄αφήσει ίχνη απ΄αυτό το blog, πριν να συμμετάσχει στην παρουσίαση του CD "Οι ρεμπέτισσες του ΄30" στην τηλεοπτική εκπομπή της Μπήλιως Τσουκαλά.
Ας ξεκαθαρίσω απ’ την αρχή τη θέση μου. Τοποθετούμαι στ΄αριστερά (γενικά και αόριστα), αριστερότερα του τρέχοντος φεμινισμού, θετικά διακείμενος απέναντι στις γυναίκες (τα blogs μου, υποθέτω, το υπερ-αποδεικνύουν) και τέλος, έχω μιά ψύχραιμη και ουδέτερη στάση στο πολιτικό πρόσωπο Άννα Διαμαντοπούλου. Σε καμιά περίπτωση δε θέλω να παίξω τον έξυπνο. Είχα πάντα την άποψη ότι, όταν γίνει κάποιος/α πολιτικός, μετέχει στη γνώση των παρασκηνίων (με την καλή έννοια). Μαθαίνει και πληροφορείται λεπτομέρειες καταστάσεων και αναγκάζεται να τηρεί ισορροπίες και συμπεριφορές που σ΄εμάς τους απέξω παραμένουν άγνωστες και μας φαντάζουν αλλόκοτες. Αυτό δε σημαίνει ότι δίνω συγχωροχάρτι και πράσινο φως σ΄όποιον/α γίνεται πολιτικό πρόσωπο. Όμως, ακόμα κι αν έπαιζα καρπαζιές μ΄ένα άτομο που μπαίνει μέσα στα πλέγματα της εξουσίας, παίρνω κι εγώ κάποιες φιλικές αποστάσεις, τρέφω κάποιο ελεγχόμενο σεβασμό, κρατώ τις αντένες μου τεντωμένες και η φιλία περνάει σ΄ένα άλλο επίπεδο.
Θέλω ακόμα να πω ότι θεωρώ πως το συγκεκριμένο CD είναι απ΄τις πιό υπεύθυνες δουλιές (με ιώτα) , ηχητικά και αισθητικά, που έχουν γίνει και το κυριότερο, έχει άποψη. Αυτή την άποψη που έχει. Το συστήνω ανεπιφύλακτα, όσο μου πέφτει λόγος.
Τέλος, το αντικείμενο αυτού του κειμένου είναι μικρής σημασίας, αυτό καθ΄αυτό. Γίνεται όμως σημαντικό αν προεκτείνουμε τα νήματα στο σήμερα και στο αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου