Νταίζη Σταυροπούλου - άλλη μιά υπέροχη

Η παρακάτω αναδημοσίευση είναι δανεισμένη από το περιοδικό "Λαϊκό τραγούδι" και γραμένη από τον Κώστα Χατζηδουλή που την πλησίασε, όσο ζούσε, και κατάφερε να την κάνει να μιλήσει

Στο σημείωμα - αποχαιρετισμό στη Λέλα Παπαδοπούλου, έγραφα πως κάποιο πρόβλημα έχω με τις γυναίκες που τραγουδάν σαν άντρες. Με παραπέμπουν στα σκυλάδικα που τα βρίσκω μελαγχολικά και παρακμιακά, κι ας λένε ότι θέλουν. Αυτό όμως δε συνέβαινε με τη Νταίζη Σταυροπούλου. Της κόλλησαν τον "υπότιτλο" πως τραγουδούσε σα τον Στράτο Παγιουτζή. Ναι, εντάξει, πήγαινε η φωνή της κατά κει. Και λοιπόν;


Η Νταίζη τραγούδησε καταπληκτικά μιά σειρά από λίγα τραγούδια και βγήκε γρήγορα απ΄το παιχνίδι. Ο Βασίλης Τσιτσάνης της έδωσε μιά σειρά από δικά του και μάλλον ήταν πολύ ευχαριστημένος, εμπνευσμένος και μερακλωμένος απ΄τη συνεργασία τους. Άγνωστο, αν το τραγούδι του "Νταίζη" που το έδωσε στο Στράτο να το πει, ήταν αφιερωμένο σε κείνη.


Το τραγούδι στο ρεμπέτικο δεν είναι ρομάντζα, δεν είναι τσαχπινιά. Τσαχπινιά είχε η Ρόζα Εσκενάζι, στα Μικρασιάτικα. Παλιά τσαχπινιά, βέρα. Φίλος αγαπητός ονομάζει "θεϊκή" τη φωνή της Νίνου. Η Νίνου εκστασίαζε και εκστασιάζει τους κατοπινούς του ρεμπέτικου, τότε που είχε πιά φύγει απ΄το δρόμο του και βάδιζε σε άλλα μονοπάτια.


Η γυναικεία φωνή στο ρεμπέτικο θέλει μαγκιά, μέταλλο, βάρος. Βάρος, όχι με σκυλάδικη χροιά. Βάρος που βγαίνει από γυναίκα με μεστή καρδιά. Κι αυτή τη βέρα μαγκιά την είχε στη φωνή της η Νταίζη Σταυροπούλου.
Μαγκιά έχει καταχωρηθεί, με τη σέσουλα, στη Σωτηρία Μπέλλου και την είχε, χωρίς αμφιβολία. Η Μπέλλου όμως είχε δυό περιόδους. Μιά, όταν η φωνή της, η νεανική, έλαμπε και είπε πολλά τραγούδια με λυρισμό. Και μιά, όταν το μέταλλό της σκούρηνε, πήρε μιά χροιά σκουριάς κι εντυπωσίασε τους νεότερους, σε μιά εποχή νερόβραστη. Ήταν πιά μόνη της, άλλες τέτοιες φωνές δεν υπήρχαν. Αν συνέχιζε τον ίδιο καιρό να τραγουδάει η Νταίζη Σταυροπούλου, δε θά΄ταν έτσι απλά τα πράγματα.


Τί είναι όμως η μαγκιά στη φωνή; Πώς να χρησιμοποιήσει κανείς αβίαστα αυτή τη βεβαρυμένη λέξη όταν την έχουν στολίσει με ακαθαρσίες όλα τα λεξικά; Γι αυτούς/ές που ξέρουν και καταλαβαίνουν, δε χρειάζεται να πω τίποτα. Γιά τους άλλους/ες, θα δώσω ένα τραγούδι με τη Νταίζη και θα καταλάβετε (ίσως...)

"Τα νησιά του Παραδείσου" 

Αν δε πεισθήκατε, ακούστε αυτό το υπέροχο:

"Μαζί μου δε ταιριάζεις"

Κι αν πάλι δε πεισθήκατε, 

"Στον Άγιο Κωνσταντίνο"

Ένα ακόμα καταπληκτικό τραγούδι του Κώστα Σκαρβέλη, το "Δυό χρόνια με κολάκευες" όπου μαζί της τραγουδάει ο παραγνωρισμένος Χαρ. Μαυρίδης ο "Ρώσσος".

Κοντολογίς, ήταν κρίμα που η Νταίζη Σταυροπούλου δεν άφησε πίσω της πιό πολλά τραγούδια. Ακόμα πιό κρίμα που δε την πλησίασε κανείς να της προτείνει ένα CD με όση φωνή μπορεί να της είχε απομείνει. Άλλωστε, ακόμα δε της έχει αφιερωθεί ένα CD, δυστυχώς...