Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009



ΑΗΔΙΑ...
Η γενικότερη "αρθρογραφία" και "ειδησεογραφία" στον Τύπο γύρω από το ρεμπέτικο είναι, κατά κανόνα, έως αηδιαστική. Γράφεται από ανθρωπους που δε ξέρουν, που πιπιλίζουν μιά καραμέλα που δε τη γνώρισαν ποτέ, έξω απ΄το παραπλανητικο περιτύλιγμά της. Άτομα που κινούνται σε πυκνή ομίχλη ολοκληρωτικής ένδειας ιδεών, που έχουν κολλήσει σε 3-4 γνωστά ονόματα και επαναλαμβάνουν το ίδιο τροπάρι.


Τα δυό τελευταία "καυτά" νέα ήταν, το ντοκυμαντέρ που γυρίζεται από τον Ισραηλινό σκηνοθέτη Ρόι Σερ και χρηματοδοτεί, στο μεγαλύτερο ποσοστό η ΕΤ, και το πρόγραμμα γιά τη Μαρίκα Νίνου που προβλήθηκε από την ΕΤ1  στις 10 Δεκεμβρίου 2009.
Παραθέτω το σχετικό δημοσίευμα από τα ΝΕΑ, που περιέχει και τη... "συγκλονιστική" είδηση ότι η Μαρίκα Νίνου "θεωρείται από κάποιους ως η πρώτη τραγουδίστρια που σηκώθηκε από την καρέκλα και τραγούδησε όρθια (κατ΄ άλλους ήταν πρώτη η Λίτσα Χαρμαντά)". 
H Νίνου ή η Λίτσα Χαρμαντά; Ιδού η μεγάλη απορία...













ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΓΝΩΣΤΗ Η ΜΑΡΙΚΑ ΝΙΝΟΥ

Η ακροβάτισσα με τη λαϊκή φωνή

Του Δημήτρη Ν. Μανιάτη

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009
Η Μαρίκα Νίνου  με τον Βασίλη  Τσιτσάνη, το 1951,  την εποχή της  συνεργασίας τους  στου «Τζίμη του  Χοντρού» στην  Αχαρνών, με μία  από τις  αμερικάνικες  κούρσες του  βάρδου. Τότε  εμφανίστηκαν και  σε τρεις ταινίες:  «Αμάρτησα για το  παιδί μου»,  «Μεγάλοι  δρόμοι»,  «Πιάσαμε την  καλή»
Γεννήθηκε σε καράβι, υπήρξε ακροβάτισσα και ένα εμφυλιακό επεισόδιο με τη Σωτηρία Μπέλλου την «έδεσε» με τον Βασίλη Τσιτσάνη. Η Μαρίκα Νίνου, η τραγουδίστρια που πουλάει ακόμη περισσότερο από κάθε άλλη, παραμένει άγνωστη
Ήταν παράξενη. Και μοιραία. Διέγραψε μια σύντομη αλλά θριαμβευτική πορεία στο μεταπολεμικό λαϊκό τραγούδι. Η Μαρίκα Νίνου, που γεννήθηκε μέσα στη φωτιά του 1922, η ακροβάτισσα που έγινε η μούσα του Βασίλη Τσιτσάνη παραμένει η μεγάλη άγνωστη -κι ας είναι κάθε χρόνο πρώτη σε πωλήσεις τραγουδίστρια μαζί με τον Βασίλη Τσιτσάνη που είναι στην κορυφή.
Η Μαρίκα (το όνομά της, σύμφωνα με μία εκδοχή, της δόθηκε από θεία της, ηθοποιό, για να παραπέμπει στη μεγάλη θεατρίνα της εποχής Μαρίκα Κοτοπούλη), που είπε ανεπανάληπτα τα «Αγάπη που ΄γινες δίκοπο μαχαίρι», «Γεννήθηκα για να πονώ», «Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα», θεωρείται από κάποιους ως η πρώτη τραγουδίστρια που σηκώθηκε από την καρέκλα και τραγούδησε όρθια (κατ΄ άλλους ήταν πρώτη η Λίτσα Χαρμαντά).
Η πρώτη και σοβαρή δουλειά γι΄ αυτήν- είναι γεγονός. «Μου άρεσε πάντα, με συγκινούσε. Η φωνή της είχε παγκόσμιο βεληνεκές και ήταν μια μοιραία γυναίκα. Με τράβηξε η μικρή της διάρκεια και συνάμα το μεγάλο της μέγεθος», λέει στα «ΝΕΑ» η Δώρα Μασκλαβάνου, που σκηνοθέτησε επεισόδιο της εκπομπής «Παρασκήνιο» με θέμα τη μεγάλη ερμηνεύτρια. «Δεν είχα δει τίποτε έως τώρα γι΄ αυτήν και τη ζωή της», προσθέτει η ηθοποιός και σκηνοθέτις.
«Έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να καταλάβουμε και να οριστικοποιήσουμε την άποψη που κυριαρχούσε τότε στους μουσικόφιλους- αλλά σ΄ εμάς φαινόταν μπανάλ- ότι η Νίνου είναι η μεγαλύτερη ερμηνεύτρια του ελληνικού τραγουδιού», προσθέτει ο εκδότης του περιοδικού «Λαϊκό Τραγούδι», Γιώργος Κοντογιάννης. «Τα τελευταία χρόνια έχουν αρχίσει να γίνονται σοβαρές προσπάθειες στον τομέα της έρευνας του ελληνικού τραγουδιού, απαλλαγμένες από τις προχειρότητες και τις αυθαιρεσίες που συναντάμε σε πονήματα της δικής μου γενιάς» συμπληρώνει ο ίδιος, μιλώντας για το ντοκιμαντέρ «Τι παράξενη κοπέλα είσ΄ εσύ» που προβάλλεται απόψε από την ΕΤ1.
ΙΝFΟ
Η ζωή της Μαρίκας Νίνου μέσα από ανέκδοτο υλικό (και βίντεο του Κώστα Χατζηδουλή) και μαρτυρίες (Γιάννης Σταματίου-Σπόρος, Ευαγγελία Μαργαρώνη) στην εκπομπή «Παρασκήνιο», σε παραγωγή Λάκη Παπαστάθη-Τάκη Χατζόπουλου, σκηνοθεσία Δώρας Μασκλαβάνου, από την ΕΤ1, απόψε στις 21.00.
Με μια ματιά


1922: Η (αρμενικής καταγωγής) Μαρίκα Νίνου γεννιέται πάνω στο καράβι«Ευαγγελίστρια» (από Σμύρνη προς Πειραιά), κατά την πιθανότερη εκδοχή 1947: Μαζί με τον δεύτερο άντρα της, Νίνο Νικολαΐδη, σχηματίζουν το καλλιτεχνικό ντουέτο «Ντούο Νίνο και μισό» 1948: Πρωτοεμφανίζεται στο κέντρο «Φλώριδα», με τον Στελλάκη Περπινιάδη. «Θα σου πω το μυστικό μου» και «Ώρες σε κρυφοκοιτάζω» είναι τα πρώτα τραγούδια που δισκογραφεί με τον Μανώλη Χιώτη 1955: Ερμηνεύει το «Αγάπη που ΄γινες δίκοπο μαχαίρι» του Μάνου Χατζιδάκι. Η Ιωάννα Γεωργακοπούλου ισχυρίζεται πως η μελωδία είναι κλεμμένη απ΄ το (δικό της, κατά την ίδια) «Τρελέ Τσιγγάνε», που φέρεται να της είχε χαρίσει ο Τσιτσάνης 1954: Όταν επιστρέφει από την Αμερική διαπιστώνεται πως πάσχει από καρκίνο των ωοθηκών. Επιστρέφει για θεραπείες 1956: Επιστρέφει. Στις 23 Φεβρουαρίου 1957, σε ηλικία 35 ετών, πεθαίνει 
Η μεγάλη άγνωστη μούσα του Τσιτσάνη

Πόσα δεν ξέρουμε για τη Μαρίκα Νίνου; Πολλά. Όπως ότι έψαλε από τα επτά της στην αρμένικη εκκλησία του Αγίου Ιακώβου στη Νίκαια στις ακολουθίες της Μεγάλης Εβδομάδας.
Ότι πρώτος την ανέδειξε ο Μανώλης Χιώτης και όχι ο Βασίλης Τσιτσάνης. Η Μαίρη Λίντα, από την άλλη, αναδείχτηκε από τον Βασίλη Τσιτσάνη και άφησε εποχή ως ντουέτο με τον Μανώλη Χιώτη!
Ότι απέκτησε έναν γιό (τον Οβανές Μεσροπιάν) με τον πρώτο της σύζυγο, του οποίου τα ίχνη έχουν χαθεί Κύκλοι των παλιών μουσικών περιγράφουν: Εν μέσω Εμφυλίου, μια παρέα από χίτες ζητάει από τη Σωτηρία Μπέλλου να πει το τραγούδι«Του αϊτού ο γιος» στο κέντρο του Τζίμη του Χοντρού. Εκείνη αρνείται, ακολουθείσυμπλοκή και αποχωρεί από το σχήμα Τσιτσάνη. Η Μαρίκα Νίνου καλείται να την αντικαταστήσει.










Ο Τσιτσάνης επισκέπτεται την άρρωστη Νίνου τα Χριστούγεννα του 1956. «Σαν άστρο εβασίλεψα», του λέει εκείνη. Δύο μήνες μετά εκείνη πεθαίνει και ο Τσιτσάνης γράφει ένα τραγούδι με βάση την παραπάνω φράση. Το 1961 η Καίτη Γκρέυ το ερμηνεύει με τίτλο «Θέλω να είναι Κυριακή». 

Το έτερο νέο είναι το ντοκυμαντέρ γιά τη Ρόζα Εσκενάζι.
Νομίζω πως οι φωτεινοί εγκέφαλοι της ΕΤ θα έκαναν μιά πολύ καλή διαφήμιση στο κρατικό κανάλι αν χρηματοδοτούσαν ένα αξιοπρεπή τάφο γιά το ένα από τα δύο Μεγάλα Αηδόνια του ρεμπέτικου (γιά το άλλο αηδόνι δε μιλάει κανείς. 
Εννοώ τη Μεγάλη Ρίτα Αμπατζή).





Δεν είμαι υπέρμαχος των τάφων και ιδιαίτερα των πολυτε
λών. Είμαι όμως εχθρός της λήθης και σιχαίνομαι την 
αχαριστία.
Διαβάστε το επόμενο post και θα καταλάβετε γιατί 
χρησιμοποίησα τη λέξη αηδία...

Δεν υπάρχουν σχόλια: