Στέλλα φύγε, κρατάω μαχαίρι!

Ο χρόνος ο παρών κι ο παρελθών χρόνος
είναι ίσως κι οι δυό παρόντες στον μελλοντικό καιρό

και το μέλλον περιέχεται στο παρελθόν.

T.S. ELIOT, Τέσσερα κουαρτέτα

Από πολλά χρόνια τώρα η παραπάνω ατάκα του Γιώργου Φούντα,από την ταινία "Στέλλα" (1955), είναι περασμένη στο χώρο του αστείου.Στις νεότερες συνειδήσεις ακούγεται σα κάτι γελοίο και παραπέμπει σε κάτι σαν, "βαστάτε με γιατί θα τον βαρέσω"...

Θυμηθείτε ότι ο Φούντας (Μίλτος) κάνει ότι κάνει γιατί η Στέλλα δεν ήλθε στο γάμο και τον έκθεσε ανεπανόρθωτα στο περιβάλλον του (και στα μάτια της μαμάκας του...). Ποιός/ά δε θα προσβαλλόταν ΚΑΙ σήμερα;

Καθαρίστε το βλέμμα σας από τον γλιτσερό υμένα που έχει επικαθήσει από το βόρβορο της τηλεόρασης και δείτε την πραγματικά άψογη σκηνή, ακόμα μιά φορά.

Ο Κακογιάννης, μ΄αυτή τη σκηνή, έκανε μιά, απλώς, σωστή αναπαράσταση του στοιχειώδους κώδικα αντιδράσεων ενός ανθρώπου που κινείται σ΄ένα περιβάλλον ανδρικό και δε δέχεται να εξευτελίζεται.

Γιά τους ανθρώπους που ζούσαν ή ζουν ακόμα κάτω απ΄αυτούς τους κώδικες, η αγάπη έρχεται δεύτερη στη σειρά...

http://youtu.be/3UccltQia10

Αυτό είναι το απλό μήνυμα των λόγων, "φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι!"...

ΥΓ. Τα παραπάνω αποτελούν άποψη γιά τον οποιονδήποτε Μίλτο και όχι σφήνα γιά την οποιαδήποτε Στέλλα. Η στάση της και η σκιαγράφησή της ήταν άψογες.