Γύρισε ξανά, σε συγχωρώ...

Οι στίχοι του τραγουδιού, της παρακάτω ανάρτησης, του Μανώλη Χιώτη είναι οι ακόλουθοι:

Eσύ΄σαι η αιτία που υποφέρω

γιατί με άφησες το δυστυχή,

γιατί με κάνεις ΄να πονώ, να υποφέρω τόσο,

πρόσεξε, γιατί μπορεί να παλαβώσω,

δεν αντέχω να σε βλέπω μ΄άλλους να γυρνάς.

γιατί με κάνεις να πονώ, να υποφέρω τόσο

πρόσεξε, γιατί μπορεί να παλαβώσω,

πάψε πλέον να με τυραννάς.

Η μόνη μου λαχτάρα κι ευτυχία

και τ΄όνειρό μου, φως μου, είσαι συ,

σε αγαπώ, πως να στο πω μωρό μου, πίσω έλα,

μη με παρατάς και κάνω κάμια τρέλα,

σού΄χω πει χωρίς εσέ να ζήσω δε μπορώ,

σε αγαπώ, πως να στο πω μωρό μου, πίσω έλα,

μη με παρατάς και κάνω κάμια τρέλα,

γύρισε ξανά, σε συγχωρώ 

Τους σημείωσα γιατί αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου που οι ρεμπέτικοι στίχοι αντιμετώπισαν τη γυναίκα. Στο τραγούδι αυτό αναφέρονται σε μιά εγκατάλειψη απ΄τη μεριά της γυναίκας. Προσέξτε πως περνάνε από το παράπονο, στις έμμεσες και άμεσες απειλές, ώσπου να καταλήξουν στο αμίμητο, "γύρισε ξανά, σε συγχωρώ".

Μα, θα πουν οι αντιρρησίες, στίχοι απλοί είναι ενός τραγουδιού. Κοινωνιολογικές αναλύσεις θα κάνεις; Έλα όμως που η ίδια στάση υπάρχει, άμεσα ή έμμεσα, σ΄όλα τα τραγούδια. Ως γνωστόν και σύμφωνα με την απλή λογική, όταν κάποιος άνθρωπος σ΄εγκαταλείψει, δε μπορείς να του πεις "γύρισε ξανά, σε συγχωρώ". Ή κάνω λάθος;