Όποιος γνώρισε τη φτώχεια

Η πιό αποτελεσματική άμυνα του ανθρώπου είναι η απόδραση, η αποστροφή του προσώπου ή του νου από τα δυσάρεστα. Άλλοι το λένε στρουθοκαμηλισμό. Παράξενο δεν είναι, αλλιώς δε τα καταφέρνει κανείς.

Αυτο τό΄χει καταλάβει καλά το σύστημα, τό΄χει πολλαπλασιάσει, τελειοποιήσει και εγκαθιδρύσει. "Σας προσφέρουμε τη συνεχή απόδραση". Οι μηχανές ψυχαγωγίας λειτουργούν μέρα νύχτα, σε φρενιασμένες ταχύτητες.

Καλά όλ΄αυτά. Όταν όμως μπαίνει κανείς στις περιοχές της έρευνας, της οποιασδήποτε έρευνας, δε γίνεται να αφήνεται σε τέτοιες διδικασίες του επιλέγειν κατά το δοκούν.

Ο Ηλίας Πετρόπουλος πρώτος στοιχειοθέτησε κάποιες τετράγωνες απόψεις για την "ομοταξία" των λεγόμενων ρεμπετών, περνώντας τη γραμμή ότι, οι ρεμπέτες απεχθάνονταν το χρήμα.

Βιαστική και επιπόλαιη άποψη, παρμένη από στίχους κάποιων τραγουδιών. Προφανώς είχε ξεχάσει τα δικά του νεανικά χρόνια όπου τα χρήματα είχαν, κατά κάποιο τρόπο, δευτερεύουσα σημασία μπροστά στη μαγεία του έρωτα, την παρεούλα, την ανακάλυψη του κόσμου κτρ.

Σα μερική απάντηση σ΄αυτό το επιχείρημα της απέχθειας απέναντι στο χρήμα, ένα τραγούδι του πολύτιμου χαμαιλέοντα Σπύρου Περιστέρη, από το 1951 και με τίτλο, "Όποιος γνώρισε τη φτώχεια" (Ο παλιάτσος), με τον Μπίνη, τη Χασκίλ και το μ. Χιώτη.

Ακούστε το προσεκτικά

και προσέξτε τους στίχους

Ένα τραγούδι που ποτέ δε θα το έπαιζε κάποιος,

ούτε σε μαγαζί,

ούτε σε παρέα,

αλλά ούτε και μόνος του...