Δυό Μεγάλοι και σεμνοί άνθρωποι - διδάγματα (2)

Έχοντας δει αυτούς τους δυό άξιους ανθρώπους και την απέραντη σεμνότητά τους, είναι δύσκολο να εμποδιστεί το μυαλό να κάνει κάποιες σκέψεις και κάποιους παραλληλισμούς.
Μιά σκέψη πηγαίνει προς αυτούς που, παλιότερα (αλλά και τώρα), είχαν τις δυνατότητες να χειρίζονται και να διαθέτουν μιά κινηματογραφική μηχανή. Πώς γίνεται να υπάρχουν ένα σωρό άλλα κινηματογραφικά ντοκουμέντα και πλήρης έλλειψη αντίστοιχων που να αναφέρονται στη μουσική ιστορία του τόπου; Ποιός διανοήθηκε (έστω και γιά καθαρά αρχειακούς ή λαογραφικούς λόγους) να τραβήξει ντοκουμέντα από την κοινωνική ζωή των προσφύγων του ΄22; Κανείς, απ΄ότι ξέρουμε. Ήταν ενοχλητικά εκζέματα στο σώμα της "υγειούς"ελληνικής κοινωνίας. Ποιός όμως, γιά να πάμε λίγο παραπέρα, ενδιαφέρθηκε να τραβήξει ντοκουμέντα από την, ας πούμε, μικρο-"επανάσταση" που έγινε στα μουσικά πράγματα του τόπου, όταν οι "νερουλοί/ές" άρχισαν να κατεβαίνουν στα μπουζούκια, ας πούμε την εποχή της στροφής του Χιώτη; Πάλι κανείς. Αν δεν ήταν οι ελληνικές ταινίες που το έκαναν, όπως το έκαναν, με τον επιτηδευμένο και αφελή τρόπο, δε θά΄χαμε τίποτα. Μήπως δεν υπήρχαν τα μέσα; Σαφώς και υπήρχαν, όσο περιωρισμένα και νά΄ταν. 


Γιατί μόνο ο Π. Κουνάδης, αργοπορημένα αλλά, "κάλλιο αργά παρά ποτέ", είχε τη φαεινή ιδέα να φέρει το Μαθουσάλα Γιώργο Κατσαρό στην Ελλάδα; Και γιατί ο Κατσαρός όταν, ήδη τότε, ζούσαν αρκετοί από τους παλιούς; Γιά λόγους εξωτικούς βέβαια, γιατί ο Κατσαρός ήταν ένα είδος μυθικού προσώπου που ζούσε στις ΗΠΑ, δε τον είχαμε δίπλα μας, όπως είχαμε, ας πούμε, τον Ασίκη, το Νούρο γιά να τον αγνοήσουμε, όπως και θα κάναμε αν ζούσε στην Ελλάδα...
Ας μη συνεχίσουμε μ΄αυτό. Ας το κλείσουμε, υπενθυμίζοντας τη σεμνότητα του Akira Kurosawa που είπε πως, μετά απ΄όλ΄αυτά που είχε κάνει, δε νιώθει να έχει καταλάβει ακόμα την τέχνη του φιλμ. Ας συγκρίνουμε αυτό το σεμνό σχόλιο με έναν δικό μας σκηνοθέτη που έχει άμεση σχέση μ΄αυτό που καταγίνονται τα blogs μου, το ρεμπέτικο, που έχει αφήσει να εννοηθεί πως πιστεύει ότι είναι απ΄τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του κόσμου, μετά τον Orson Welles............................................................................................................