Αχ, ρρρε Αμπατζή, κορίτσι μου γλυκό...
Ποιοί ελαιώνες, ποιά δροσερά πηγάδια, ποιά κατακόκκινα ρόδια
και ποιοί πρασινισμένοι λόφοι μπορούν να περιγράψουν τη γλύκα
και το μεράκι της φωνής σου;
Πόσες δάφνες, πόσες μυρτιές και μέντες, πόσα αηδόνια και κότσυφες,
πόσα κύματα λαμπερά, ανακλάσεις του νερού στο ταβάνι
και γλυκά σορόπια στην ψυχή μοίραζε η μεγάλη καρδιά
που φώλιαζε στο μικρό σου σώμα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου