Ας "μπούμε" όμως μέσα στη φωτογραφία που την έχω τραβήξει κάποτε στην Αθήνα, αλλά δε θυμάμαι που. Είναι από κάποια λαϊκή συνοικία, αν και αυτό είναι σχετικό. Θα μπορούσε κάλλιστα να έχει παρθεί κάπου στο κέντρο της Αθήνας.
Τα κεντρικά της σημεία είναι δύο: το υπόγειο που πουλάει κάρβουνα και καυσόξυλα, και το μοτοσακό (όπως το λέγαν παλιά).
Το πεζοδρόμιο είναι ασβεστωμένο (αυτή η άγια και ανέξοδη συνήθεια) αλλά βρώμικο, προφανώς απ΄το ξεφόρτωμα ξύλων και κυρίως κάρβουνων, πριν τα κατεβάσουν στο υπόγειο. Απομένει ακόμα άσπρο γύρω απ΄την είσοδο. Το πλάι δεν ενδιαφέρει, παρέμεινε.
Τα δύο παράθυρα έχουν παλιού τύπου παντζούρια με γρίλιες που ανοιγόκλειναν (βλ. το δεξί κομμάτιτου αριστερού παντζουριού, πάνω απ΄το τενεκεδένιο σκέπαστρο που προστατεύει (...) απ΄τη βροχή.
Τα αριστερά παντζούρια, μισοκλεισμένα. Ίσως κάποια κάμαρα ύπνου που οι ένοικοι μπαίνουν μέσα μόνο το βράδυ. Τα δεξιά, ανοιχτά. Το φως δε μπαίνει μέσα. Ίσως είναι κατοικία, ίσως κάποιου είδους βιοτεχνία.Και τα δυό παράθυρα έχουν φεγγίτες.
Οι τοίχοι, εγκαταλειμένοι - ποιός νοιάζεται, ποιός αντέχει, ποιός έχει καιρό και χρήματα γιά τέτοια...
Το οίκημα είναι, ίσως, νεοκλασσικίζον. Στην άκρη αριστερά, ένας σωλήνας κατεβάζει τα νερά απ΄την ταράτσα. Εγκαταλειμένος κι αυτός, βγάζει υγρασία που τρώει τον τοίχο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου