My position is tragic... (1)

Γράφοντας για το Ρεμπέτικο με τον τρόπο που εγώ το κάνω, είναι σα να δολοφονείς το χρόνο. Είναι σα να πιστεύεις πως μπορεί και να συναντήσεις μιά καμηλοπάρδαλη στη τουαλέτα, ή να βρεις ένα ρινόκερο κάτω απ΄το μαξιλάρι σου. Οι άνθρωποι που διαβάζουν blogs είναι, κατά κανόνα, νέοι και περιμένουν άλλα πράγματα. Ένα απ΄αυτά που κάνουν το όλο πράγμα ακόμα πιό περίπλοκο είναι ότι εστιάζω στο Μικρασιάτικο τραγούδι. Η περιοχή αυτή είναι, λίγο πολύ, άγνωστη. Το τράβηγμα παράλληλων γραμμών ανάμεσα στη δεκαετία του ΄30 και στις μέρες μας, μάλλον θα θεωρείται αλλόκοτο. Μπορεί και να εκνευρίζει τους νέους που δε μπορούν ακόμα να καταλάβουν. Άλλοι που είναι πιό ανοιχτοί σε τέτοιες ακροβασίες, μπορεί να μπερδεύονται. Γι αυτό, η κατάστασή μου είναι μάλλον τραγική...

Το όλο εγχείρημα μου θυμίζει μιά μικρή και πολύ προχωρημένη τηλεοπτική διαφήμιση της σουηδικής εταιρίας αυτοκινήτων SAAB (που τελικά πήγε κατά διαβόλου)

Βλέπουμε μιά σκηνή θεάτρου, ακριβώς τη στιγμή που κλείνουν οι κόκκινες κουρτίνες. Ακούμε ένα χειροκρότημα. Η κάμερα γυρίζει και βλέπουμε ένα και μοναδικό θεατή, ένα νέο άνδρα ντυμένο με επίσημο ένδυμα που δείχνει την εκτίμησή του για την παράσταση. Η σκηνή παγώνει και το σλόγκαν είναι, ””η SAAB έχει λίγους αλλά εκλεκτούς πελάτες...”

Παραπονιέμαι; Νιώθω ότι δεν υπάρχει ανταπόκριση; Όχι! Πιστεύω, πέρα απ΄αυτά, ότι γεννιόμαστε μόνοι και πεθαίνουμε μόνοι. Ακόμα και όταν αποφασίζουμε να αυτοκτονήσουμε μαζί μ΄αυτή ή αυτόν που αγαπάμε, όπως έκανε το ζεύγος Coestler, όταν αποφάσισαν να φύγουν μαζί, κρατημένοι χέρι χέρι, στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου.

Απ΄την άλλη μεριά, έχω δεχτεί το ρηθέν του J.L. Baudrillard, ”ποιός ο λόγος να μιλάμε, όταν μπορούμε να επικοινωνούμε;”. Και ακόμα πιό πέρα, ένα έντομο που πετάει πάνω από ένα λουλούδι, δε χρειάζεται καμιά ιδιαίτερη επικοινωνία, φροντίζει απλά τον εαυτό του. Το ίδιο κάνουν και δυό ερωτευμένες ζέβρες που καλπάζουν παράλληλα, ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να λυπάται κανείς.

Άλλωστε, σήμερα είναι Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου, ο ήλιος ανέτειλλε στις 05:59, η Σελήνη είναι 28 ημερών, η εκκλησία εορτάζει το εν Χώναις θαυμ. Αρχάγγελου Μιχαήλ και είμαι ευτυχισμένος που μπορώ να ”οράν φάος ηελίειο” (ομηρ. γλώσσα που σημαίνει, βλέπω το φως του ήλιου, άρα ζω).