Απολογισμός

Θάνατος από πνιγμό

Φληβάς ο Φοίνικας, δεκαπέντε μέρες πεθαμένος,

Λησμόνησε την κραυγή των γλάρων, και το

φούσκωμα του βαθιού πελάγου

Και τα κέρδη και τη ζημιά.

Κάτω απ’ τη θάλασσα ένα ρέμα

Έγλειψε τα κόκκαλά του ψιθυρίζοντας. 

Μ’ ανεβοκατεβάσματα

Πέρασε τα στάδια των γερατειών του και της

νιότης του

Μπαίνοντας μέσα στη ρουφήχτρα

Εθνικέ ή Εβραίε

Ω εσύ που γυρίζεις το τιμόνι κοιτάζοντας προς τον

αγέρα,

Στοχάσου το Φληβά, που ήταν κάποτε όμορφος

κι’ αψηλός σαν εσένα.

T.S. Eliot

The Waste Land

Δεν έχω επιμείνει, γενικά, στη ζωή μου. Δεν ήμουνα ικανοποιημένος με κάτι, το  εγκατέλειπα και πήγαινα σε κάτι άλλο. Δε τό΄χω μετανιώσει αλλά ούτε είμαι  και  περήφανος γι αυτό. Το Thorax and Mind  όμως το σκεφτόμουνα δυό χρόνια πριν το ξεκινήσω και από τότε που πήρε μπρος και ως σήμερα, έχουν περάσει 2 χρόνια, 9 μήνες και 27 μέρες... Το μηχανάκι επισκεψιμότητας γράφει το Νο 35.916.

Δε μπορώ να τον αναλύσω αυτό τον αριθμό αν και υπάρχουν οι μηχανισμοί. Δε μου λένε όμως...

Η επιλογή του συγκεκριμένου τρόπου αντιμετώπισης του ρεμπέτικου που ακολουθώ δεν ήταν θέμα στρατηγικής. Είναι αντικατοπτρισμός του εαυτού μου. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζω τα πράγματα. Όμως χωρίς, δυστυχώς, να παραξενεύομαι και πολύ και αν κρίνω από την απουσία σχολίων, δε φαίνεται πως ενδιαφέρει. Ούτε τους μεν, ούτε τους δε. Οι μεν, είναι αυτοί που είναι χωμένοι στο ρεμπέτικο και οι δε, αυτοί/ές που γιά κάποιο λόγο ανακάλυψαν αυτό το blog.

Κάθε που ανοίγω τα email θα βρω, σχεδόν πάντα, κάτι από το Google Alert σχετικά με το ρεμπέτικο. Ανάμεσα στα βαρετά επαναλαμβανόμενα και επανακυκλούμενα γιά την ταινία "Ρεμπέτικο", του ... δεύτερου μεγαλύτερου σκηνοθέτη του κόσμου, μετά τον Orson Welles (...) και τα συνεχώς καινούρια και εκπληκτικής προχειρότητας καί παντελούς έλλειψης άποψης νέα Cd´s, πέφτει το μάτι μου στο καινούριο (κλεμένο κι αυτό) compact όνομα μιάς κομπανίας στη Γαλλία που διάλεξαν το Sex drugs and Rebetiko (...).
http://www.dailymotion.com/video/x9trfr_concert-de-sex-drugs-rebetiko-a-vin_music

Αν ρωτήσεις έναν μεγάλο και διαβασμένο άνθρωπο, τι είναι το ρεμπέτικο, μπορεί ν΄αρχίσει να σου αραδιάζει διάφορες κοινωνικο-πολιτικές αναλύσεις και ν΄αρχίσεις να χασμουριέσαι.
Ένας τυχαίος ρεμπετόφιλος νέος μπορεί να σου πετάξει τον παραπάνω τίτλο της κομπανίας και να ξεμπερδεύει.

Είναι η γρήγορη, αποτελεσματική και με "μιά βιτσιά compact πληροφόρηση"...

Εδώ που ζω, όταν μιά απάντηση υπερβαίνει τις 10 λέξεις, βλέπεις ότι το μάτι του συνομιλητή σου αρχίζει να "φεύγει". Είναι οι καινούριοι "τρύπιοι άνθρωποι", οι cybernetic organisms που μπορεί να τους πεις, "είμαι πολύ άσχημα, θ΄αυτοκτονήσω" και να σου απαντήσουν, "ναι; OK" ...

Σημειώστε ότι, γιά να φτάσουμε στο σημερινό είδος "τρύπιων ανθρώπων",  που υπάρχουν σε αφθονία και όλο και αυξάνονται και στην Ελλάδα, τα πειράματα και οι απόψεις γιά τη σοσιοβιολογία (sociobiology) που τελικά θα αντικαταστήσει τη βιολογία, ήταν σε πλήρη έξαρση τη δεκαετία του ΄30 στις ΗΠΑ. Τότε δηλαδή που στην Ελλαδίτσα τραγουδούσαν γιά τις όμορφες Σμυρνιές κι είχαν ερωτευτεί το μπουζούκι...


Δείτε τα σχόλια και στα διάφορα blogs του Διαδίκτυου. Με δυσκολία υπερβαίνουν τις 3 γραμμές. Ή είναι αγκυροβολημένα σ΄ένα στείρο εθνικιστικό τρόπο του σκέπτεσθαι, ή πολιτικολογούν ακατάπαυστα, δίχως λύσεις ή, είναι τελείως αλλοπαρμένα.


Επομένως, τί να λέω εγώ τώρα γιά ένα blog που εξετάζει και τις ψυχολογικές παραμέτρους μέσα στο ρεμπέτικο; 
Τρέχα, γύρευε...
Σημειώσατε χι...

Συνεχίζω πάντως, ακάθεκτος...