Χτες το βράδυ, καθώς το σπίτι άλλαξε νωχελικά πλευρό κι ένας μικρός άγγελος πέρασε θροϊζoντας και σπινθηρίζοντας μέσα στο άκοπο γρασίδι, πήρα μιά ανάρτηση που ήταν πάνω-πάνω σ΄αυτό το blog και την έριξα στο σκοτάδι (draft). Σκέφτηκα πως αυτός/ή που θα έμπαινε, θά΄βλεπε τον αιθεροβάμονα τίτλο "Σνόμπαρε η Ρίτα Αμπατζή το Μάρκο Βαμβακάρη;" Σχεδόν μάντευα τις ενδόμυχες σκέψεις που θα μπορούσαν να είναι τους είδους, "άει παράτα μας!" (κλικ στο χ), "καλά, αυτός είναι τελείως σαλταρισμένος" (κλικ στο χ), "ουφ, αφόρητη πλήξη" (κλικ στο χ). Τέτοια...
Ναι, δε θά΄ταν παράξενο. Ποιός/ά ενδιαφέρεται γιά τέτοιες παρωχημένες και "ασήμαντες" λεπτομέρειες; Κανείς. Ε τότε, γιατί; Γιατί δεν ασχολούμαι καλύτερα με τις νέες εκλογές, τα ενθουσιώδη σημαιάκια που θα κυματίζουν στις πλατείες, τους κενούς λόγους και τις ζητωκραυγές; Γιατί δεν ασχολούμαι με κάτι άλλο, τελοσπάντων; Γιατί; Γιατί έχει ο γάτος έν΄αυτί, θά΄ταν μιά εύκολη απάντηση. Άλλωστε, δε μου έχει τεθεί τέτοιο ερώτημα...
Τα blogs μου ασχολούνται με τη λήθη, την αχαριστία και τον ξεπεσμό. Αλλά και την αδιαφορία γιά τη μνήμη και την επεξεργασία της γιά να μη ξανακάνουμε τα ίδια λάθη, γιά να μη μας κοροϊδεύουν.
Όποιος/α θέλει. Τα ταξίδια με τις μικρές λέμβους της ψυχής δεν απαιτούν εισιτήριο...
Πάντως, θα είμαι πιό προσεκτικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου