Ζεϊμπέκικο με μαχαίρια - 

Ο εφησυχασμός είναι μαχαιριά στη πλάτη...

Αυτό είναι ένα κακό προσχέδιο μιάς σπουδής που έφτιαξα κάποια στιγμή, προσπαθώντας να ξεφύγω και να μη καταθλιβώ, σ΄ένα μάθημα εικαστικών σ΄ένα σχολείο με κακοαναθραμένα, υπερ-"σίγουρα" για τον εαυτό τους, μπερδεμένα και κακομαθημένα Συριανά "μαγκάκια" (Συριακής καταγωγής, μεγαλωμένα στην Τουρκία, χριστιανάκια ορθόδοξα που το τονίζουν και τό΄χουν καμάρι)...

Να πάρω μιά ανάσα, ήταν μεγάλη η πρόταση...

Έφτιαξα λοιπόν αυτό το προσχέδιο, έναν που χορεύει ζεϊμπέκικο, κρατώντας μιά μαχαίρα. Γιατί το βάζω αυτό το μαχαίρι, σκεφτόμουνα... Μ΄αρέζουν τα ζεϊμπέκικα μ΄ένα ή δυό μαχαίρια. Γιατί όμως; Θεωρώ πως ο ζεϊμπέκικος με μαχαίρι/ια είναι αντρισμός; Νταηλίκι;

Είναι χίλιες φορές προτιμότερος ένας λαϊκός άνθρωπος που χορεύει κραδαίνοντας μαχαίρια, από έναν "δήθεν" πασταφλόρο που ήρθε με το αμάkshi του ν΄ακούσει ρεμπέτικα και ρίχνει και μιά ζεϊμπεκιά. Τον προτιμώ ακόμα από τον εφησυχασμένο και "πολιτισμένο" μέσο πολίτη που πάει τις Κυριακές στην εκκλησία, ή σα κάποιους εξανδραποδισμένους που βλέπω εδώ που ζω, που κουρεύουν το γκαζόν και γυαλίζουν το αμάkshi τους.

Είχα κάπου διαβάσει γιά μιά συνήθεια των Αρμεναίων (;) στη Μικρασία που, όταν ήθελαν κάποια γιά γυναίκα τους, πήγαιναν και κάρφωναν το μαχαίρι τους στην εξώπορτά της. Μ΄αρέσει αυτό, μου λέει.

Δε πιστεύω στις εφησυχασμένες κοινωνίες, με εμετιούν. Αυτές όπου οι άνθρωποι έχουν γίνει ολότελα τρύπιοι, φιλοτομαριστές, αναίσθητοι και νομιμόφρονες.

Στο ζεϊμπέκικο με μαχαίρια η συμβολική είναι εμφανής. Βγάζω το ψυχόδραμά μου σε κοινή θέα, δείχνω πως δεν έχω ολοκληρωτικά ξεκόψει από το ανυπότακτο είναι μου. Είναι μεν καθησυχασμένη η βιτρίνα μου αλλά, θυμάμαι, δεν ανέχομαι να μου διαγράψουν τη μνήμη.
Όλ΄αυτά ήταν ένας πρόλογος γιά να προσπαθήσω να τοποθετηθώ σ΄ένα ερώτημα που, πιθανώς, προκύπτει σ΄αυτές/ούς που δεν έχουν, ή έχουν επιδερμική σχέση με το "ρεμπέτικο. Ένα ερώτημα που θα μπορούσε να είναι έτσι:

γιατί τόση λατρεία σ΄αυτά τα τραγούδια που είναι ανδροκρατικά,
macho, νταηλίδικα, μιλάν (κάποια απ΄αυτά) γιά φόνους, φυλακές,
χόρτο κλπ.;

Είναι ένα λογικό ερώτημα που δε τίθεται. Δε πιστεύω πως έχω αρκετά κότσια γιά να το κουμαντάρω (κουλαντρίσω, όπως έλεγε το σινάφι), θα το προσπαθήσω όμως σε επόμενη ανάρτηση.