Ανοιχτά χαρτιά...

εικόνα, Κ.Λαδόπουλος - Ολόγραμμα ενός ζεϊμπέκικου...

Το blog "Thorax and Mind" και τα άλλα που ακολούθησαν έχουν συμπληρώσει κάποιο καιρό λειτουργίας. Δεν είναι δα κάτι που υπάρχει συνωστισμός, πατείς με - πατώ σε από επισκέψεις. Σεμνά πράγματα. Μου πήρε καιρό να ψιλοκαταλάβω τους μηχανισμούς και τις τακτικές.

Ήξερα απ΄την αρχή πως, γιά ακόμα μιά φορά στη ζωή μου, διάλεξα μιά περιοχή in the between όπως λένε, έναν ΄"αδρανή" και όχι "κατοικημένο" χώρο. Αυτά τα "κάπως έτζι", δε τα πιάνουν εύκολα οι άνθρωποι, παραζαλισμένοι όπως είναι. Ή είσαι κάτι/κάπου ή δεν είσαι. Οι πολλές τζιριτζάντζουλες μπερδεύουν, δημιουργούν αμηχανίες. Είναι της μοίρας μου όμως να διαλέγω έτζι κι όχι αλλιώς...


Σήμερα λοιπόν, η "ημέρα της ονομαστικής μου εορτής", έτυχε να συμπέσει με ένα άνοιγμα προς τον "άλλο κόσμο" (δεν εννοώ τον Άδη...), αυτόν της τρέχουσας και καθημερινής ελληνικής μουσικής πραγματικότητας. Ξεκίνησα μιά συνεργασία με την ιστοσελίδα www.e-orfeas.gr με μιά στήλη γιά το "ρεμπέτικο", με το όνομα "τα παλιόπαιδα του Ορφέα" που θα τη δείτε στην αρχική σελίδα πάνω-πάνω, προς τα δεξιά.

Μ΄ενδιαφέρει αυτός ο "άλλος κόσμος" και γι αυτό το έκανα. Μ΄ενδιαφέρει ν΄ακούσουν ένα διαφορετικό λόγο που ν΄αφορά το "ρεμπέτικο" κι έτζι, γιά να ορίσω το διαφορετικό, ίσως άλλόκοτο, στίγμα μου, ξεκίνησα με το διήγημα γιά τον Παναή Αλτσίτζογλου (1899-2009)(!) - πρώην νταή και "φθοροποιό μηχανή" που μπλέκει μ΄ένα σημερινό πλάσμα, φτιαγμένο από αέρα και φως. (http://www.e-orfeas.gr/rebetiko/1502-article.html).

Με καλά ακονισμένα τα μαχαίρια μου, χωρίς ιδιαίτερες προσμονές, μισοτελειωμένος και επιβεβαιωμένος σα τον Παναή Αλτσίτζογλου, άφησα ν΄ανοίξει ένα παράθυρο προς τους/τις "άλλους/ες".

Αυτό, σα ντόμπρα εξήγηση σε σας που μπαίνετε εδώ μέσα και αισθάνεστε καλά...

Κώστας Λαδόπουλος