Εσύ κι αυτός... (Κώστας Νούρος και Carlos Gardel)

Δυό μόλις χρόνια πριν ανοίξεις τα μάτια σου και βγάλεις την πρώτη κραυγή της ζωής σου, γεννήθηκε στην Τουλούζη της Γαλλίας, ένας άλλος άνθρωπος που έμελλε να γίνει ο μεγάλος μύθος της Αργεντινής και να του δώσουν κι εκείνου το χαρακτηρισμό "αηδόνι", όπως είπαν κι εσένα, "αηδόνι της Σμύρνης"...

Πολλά χρόνια αργότερα ο Elia Gómez, λαρυγγολόγος και ειδικός της ανθρώπινης φωνής, θα πει γι αυτόν: "ο Gardel είχε ευλογηθεί με εξαιρετικά φωνητικά όργανα, έναν καλοσχηματισμένο λάρυγγα και εξ΄αυτού, μακρές φωνητικές χορδές, απ΄όπου και προήλθε η αρσενική, πλήρως βαρύτονη φωνή του".

Αν ένας αντίστοιχος γιατρός είχε εξετάσει το δικό σου λάρυγγα, Κώστα Μασσέλο, αναρωτιέμαι τι θά΄λεγε. Ακούγεται όμως σαν ανέκδοτο. Ποιός είχε διαίσθηση, διάθεση, καιρό και οράματα γιά νά΄κανε κάτι τέτοιο... Η Ελλάδα ήταν απασχολημένη με άλλα, ως συνήθως, σοβαρά προβλήματα που δε την αφήνουν ποτέ να ησυχάσει, να σκεφτεί και να επενδύσει σα παιδιά της. Άλλωστε, ήσουν Μικρασιάτης. Δεύτερο πράγμα. Επιπλέον, τα τραγούδια που έλεγες δε θα μπορούσαν ποτέ ν΄αρέσουν στο παριζιάνικο κοινό που έκανε το άστρο του Gardel να λάμψει. Τα τραγούδια σου ήταν δύσκολα και εσωτερικά. Είμαστε, βλέπεις, τόσο δαφορετικοί και τόσο μόνοι στον κόσμο οι Έλληνες.

Η Αργεντινή, μιά χώρα με συνεχή ιστορικά και κοινωνικά προβλήματα, μιά μεγάλη χώρα που το αίμα της πάντα έβραζε, είχε κι εκείνη μιά αστική τάξη με σύμπλεγμα κατωτερότητας και υπόδουλη στα κελεύσματα της Ευρώπης και των ΗΠΑ, ακριβώς όπως κι η δική μας. Σιχαινόταν το tango, όπως κι η δική μας σιχαινόταν το ρεμπέτικο. Μόλις όμως έγινε δεκτό με ενθουσιασμό στο Παρίσι και στις ΗΠΑ, άλλαξαν γνώμη.

Σήμερα, το κάνουν show, καλύτερα πάντως απ΄τα δικά μας χαρτονένια κανάλια που "ανακαλύπτουν" το ρεμπέτικο και το εξευτελίζουν, ακριβώς όπως κάνουμε κι εμείς...

Ακούστε λοιπόν τον έναν (Carlos Gardel),

http://www.youtube.com/watch?v=9kKQ4m1OmO8

ακούστε και τον άλλον (Κώστα Μασσέλο Νούρο) στο Ματζόρε μανέ, όπου ξεδιπλώνει ένα μικρό μόνο μέρος απ΄τις φωνητικές του δυνατότητες και με τα παρακάτω δυό λόγια περιγράφει τη βαθιά αγάπη, αυτή γιά την οποία έχουν αγωνιστεί άλλοι γράφοντας μυριάδες σελίδες...

http://www.fileden.com/files/2008/6/6/1947074/05-Matzore%20%E2%80%98Polles%20fores%20me%20plhgoses%E2%80%99%20GO%20193%20GA%201160%20%28ca%201927%20_%20Matzore%20%E2%80%98Polles%20fores%20me%20plhgoses%E2%80%99%20GO%20193%20GA%201160%20%28ca%201927%29.mp3

Πολλές φορές με πλήγωσες κι είπα να σε μισήσω,

μα σκέφτομαι πως δε μπορώ δίχως εσέ να ζήσω

Ίσως να είναι χρήσιμο να σκεφτούμε:

ήταν μεγάλος στη φωνή ο Gardel και ο Νούρος όχι;

ποιές είναι οι αιτίες που ο Gardel δοξάστηκε και δοξάζεται ακόμα, ενώ ο Νούρος πέθανε μόνος και ξεχασμένος σε μιά χαμοκέλα στην Κοκκινιά;

ως πότε θα είναι η Ελλάδα τόσο ομφαλοσκοπική και τραγικά αχάριστη;