Μέχρι τα 30 μου, μιλούσα ελάχιστα. Κοίταζα, άκουγα, παρατηρούσα. "Μα, καλά, εσύ δε μιλάς ποτέ;", μού΄λεγαν κι εκεί, κλεινόμουνα ακόμα περισσότερο. Μετά, έγινα γιά ένα φεγγάρι ξεναγός κι η γλώσσα μου λύθηκε. Τότε, ξεκίνησε ένα καινούριο "πρόβλημα". Έλεγα παράξενα πράγματα. Το καταλάβαινα αμέσως μετά, προσπαθώντας να τα "μαζέψω", αλλά ήταν συνήθως αργά. Τώρα δε με νοιάζει κι ας πληρώνω τις συνέπειες. Αφήνω τη "γλώσσα του θώρακα" (τη γλώσσα της καρδιάς), όπως κάνω στην επόμενη ανάρτηση ή, στην καλύτερη περίπτωση, προτάσσω μιά εξήγηση (με τη γλώσσα του νου), όπως κάνω αυτή τη στιγμή.
Η ανάρτηση "Γιατί άραγες; - Ακατάλληλον γιά ενήλικες/ενηλίκους" είναι επικίνδυνη. Σα να προσπαθώ να τινάξω, οτιδήποτε έχω γράψει ως τώρα, στον αέρα. Μοιάζει σα να δοξολογώ τους στίχους ενός "νταηλίδικου" και "φονικού" τραγουδιού που εμπεριέχουν βία ενάντια στις γυναίκες , ενώ υποτίθεται πως τα blogs μου διαπνέονται από μιά ιδιαίτερα φιλική στάση απέναντί τους. Τότε, τί μ΄έπιασε ξαφνικά και το παίζω κορόνα-γράμματα;
Στο επίλογο του βιβλίου "Οι κακόμοιροι οι άνδρες" (βλ. http://elkibra-rebetiko.blogspot.com/2009/02/blog-post_12.html ) σημειώνω:
Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου προσπάθησε να μιλήσει όσο πιό ειλικρινά και καθαρά άντεχε. Δεν είχε σα σκοπό του να κερδίσει τη συμπάθεια των γυναικών και δε τον ενδιαφέρει η αντίδραση των ανδρών. Θά΄θελε όμως να διευκρινίσει πως ο ίδιος δε διαφέρει, στο βάθος της ουσίας, από οποιονδήποτε άλλον άντρα.
Ίσως δίνω την εντύπωση ότι παίζω με τις λέξεις. Λένε συχνά οι γυναίκες, "μπλα, μπλα, μπλα αλλά πιό κάτω όλοι τα ίδια σκατά είστε". Όντως. Αν αντικαταστήσουμε τη λέξη "σκατά" με τη λέξη "αρσενικά" είμαστε πιό μέσα στο θέμα. Τα αρσενικά όμως όντα, όπως και τα θηλυκά, έχουν καθένα το δικό τους προγραμματισμό και το περιβάλλον, με την ανοησία του, κάνει ότι μπορεί γιά να τον ενδυναμώσει.
Για να μη λέω πολλά, είμαι κάθετα ενάντιος στη βία, γενικότερα. Ειδικά τη βία εναντίον των γυναικών τη θεωρώ ύστατη πράξη δειλίας. Ωστόσο, προκύπτει.
Τα χασμουρητά μου με το τραγούδι του Μάλαμα που θα δείτε παρακάτω, έχουν να κάνουν με τους στίχους, γιατί οι απλές μελωδίες του μ΄αρέζουν ιδιαίτερα.
Να, ένα παράδειγμα βαθιά ερωτικών στίχων, γραμένων από άγνωστο, τότε που δεν υπήρχαν οι "στιχουργοί" με τίτλους...
"Εγώ για σένα τραγουδώ" (1943)
σαντούρι, βιολί και ούτι
Αργός συρτός σε τρόπο "μουχαγέρ κιουρντί"
τρ. Αμαλία Βάκα (βλ. http://elkibra-rebetisses.blogspot.com/2008/12/blog-post_26.html)
Εγώ για σένα τραγουδώ και λες δε σ’ αγαπάγω
και λες, μες τα τραγούδια μου πως τον καιρό περνάγω
Μήλο μου και μανταρίνι
κι ότι πεις εσύ, θα γίνει!
Με τα γλυκά ματάκια σου, με τα γλυκά σου κάλλη,
....... να΄ρθεί αγάπη άλλη.
Μήλο μου, χρυσό μαξιλάρι,
πού΄σουνα εχτές το βράδυ;
Όταν στερέψ΄η θάλασσα και βγει μηλιά με μήλα
τότες, θα σ΄αρνηθώ κι εγώ, γλυκειά μου Αμαλία.
Άλλα λες κι άλλα μου κάνεις,
βάλθηκες να με τρελάνεις.
Εσύ θαρρείς πως σ΄αγαπώ ψεύτικα και φοβάσαι,
μέσα στα φύλλα της καρδιάς σε έχω και κοιμάσαι.
Μήλο μου και μανταρίνι
κι ότι πεις εσύ, θα γίνει!
Τώρα που εξηγήθηκα αισθάνεται η συνείδησή μου καλύτερα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου