Τακτοποιώντας χτες το βράδυ, βρήκα ένα μικρό βιβλιαράκι με διηγήματα κάποιου, που μου τό΄δωσε ένας φιλολογίζων συγγενής μου επειδή εκείνου δε τού΄λεγε τίποτα κι επειδή ξέρει ότι αγαπώ το ρεμπέτικο.
Άρχισα να διαβάζω το πρώτο που αναφέρονταν άμεσα στο ρεμπέτικο και κόντεψαν να γυρίσουν και να στραμπουληχτούν τα σωθικά μου. Μιά γλώσσα "ρεμπετο-φασουλο-αρκουδιάρικη σε ψευτολαϊκό περιτύλιγμα. Πληθώρα λέξεων από το παρελθόν που μπαίναν σα σφήνες, όχι γιατί χρειάζονταν, αλλά γιά να δώσουν "ατμόσφαιρα" και να δείξει ο "συγγραφέας" ότι ξέρει να γράφει γιά τους λαϊκούς, ότι ξέρει, τελοσπάντων, από τέτοια.
Θλιβερά και μαραμένα υπολείμματα (ψευτο)μαγκιάς, μιάς έννοιας που δε διαγνώστηκε ποτέ το αληθινό της περιεχόμενο. Περιγραφές σε στιλ "βαρύ πεπόνι" γιά ανθρώπους που η φούσκα του αντρισμού τους χάνει αέρα αλλά, ούτε το ξέρουν, ούτε και καταλαβαίνουν που βρίσκεται η τρύπα.
Μιά χώρα όπου βρίθει το είδος, που διοικείται και ψυχαγωγείται από τέτοια φουκαριάρικα κακέκτυπα ζελατίνας, ανακατωμένης με φαλάκρες και διοπτροφόρα ανδροειδή των media.
Mπέμπηδες που το παίζουν σκληροί κραδαίνοντας κουδουνίστρες, ολοκληρωτικά ανίκανοι ν΄αρθρώσουν ουσιαστικό λόγο, μέσα στην κούφια, ξεπερασμένη και μπαγιάτικη πολυλογία τους. Ανίκανοι, από την αρχή πού ξεκίνησαν, ν΄αρθρώσουν δυό λόγια γιά ν΄αγγίξουν τα παραπλανημένα, κοροϊδεμένα και απελπισμένα παιδιά που βγήκαν στους δρόμους και πυρπολούσαν, εκτός από τα άχρηστα, και την ίδια την καρδιά τους..
Μπαίνω σ΄ένα forum ξένο όπου "συζητάνε" (κατά το γνωστό στιλ, με δυό γραμμές σαϊτιές) και πέφτω σε κάποιον που "ανακάλυψε" ένα webradio ελληνικό και πολύ χάρηκε. Μπαίνω κι εγώ και μου ανοίγει ένας σταθμός που παίζει εκείνα τα παρακμιακά γυφτο-λαϊκά "Δε με θέλει κανείς", "τέλω να πετάνω" και τέτοια. Τι με πιάνει και πατάω να δω το video μιάς άχρηστης τραγουδίστριας που την προσκυνάνε; Νόμισα πως το γυφτο-λαϊκό θα κλείσει και θ΄ ακούσω αυτή την άχαρη. Αυτό όμως δε κλείνει με τίποτα. Με πιάνει πανικός και στέλνω τη σελίδα στο διάβολο.
Χριστούλη μου, τί να εξηγήσεις και σε ποιόν;...
Ας διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας... :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή