Ξεφλουδίζοντας μύθους...(2)

Γυρίζοντας, ως συνήθως, τα πανιά προς το λιμάνι του "ρεμπέτικου", και στο επίπεδο που είναι πλέον επιτρεπτό να μοιράζεται κανείς σκέψεις μ΄ένα άγνωστο "διαδικτυακό υπερπέραν", τρέφω μιά σχέση "έρωτα" με δυό πρόσωπα αυτής της ιστορίας. Με τη Ρίτα Αμπατζή και τον Κώστα Μασσέλο (Νούρο). Γιά τελείως διαφορετικούς λόγους.
Τους έχω "πλησιάσει" πολύ αυτούς τους δυό πεθαμένους ανθρώπους κι έχω κάνει διάφορες εικασίες. Μπορεί νά΄ναι σωστές, μπορεί νά΄ναι λάθος, δεν έχει σημασία. Μπορεί να προβάλλω πάνω τους δικά μου διανοητικά κατασκευάσματα, πάλι δεν έχει σημασία. Μπορεί νά΄ταν κι οι δυό κάτι τελείως διαφορετικό απ΄αυτό που (θέλω να) νομίζω κι ακόμα μιά φορά, δεν έχει σημασία.

Αυτό που βγάζουμε προς τα έξω, είτε με τη μορφή του λόγου, είτε με τη φωνή, με κινήσεις ή με την ακτινοβολία μας, μπορεί να"το παίζουμε". Φοράμε μιά μάσκα και υποδυόμαστε ένα τεχνητό, προσχεδιασμένο ρόλο ή, βγάζουμε αυθόρμητα αυτό που είμαστε. Κάνοντάς το, βγαίνουν και πλευρές του χαρακτήρα μας που δε τις ελέγχουμε. Οι άλλοι/ες μπορεί να τις συλλαμβάνουν ή όχι. Στην πραγματικότητα, οι κεραίες συλλαμβάνουν πολύ περισσότερα απ΄ότι νιώθουμε, απλά δεν επεξεργαζόμαστε τα σήματα.

Ένας τραγουδιστής ή μιά τραγουδίστρια μπορεί να σε "κάνουν φέτες", να σ΄αγγίζουν πολύ βαθιά με τη φωνή τους, και να είναι ολωσδιόλου ανόητοι/ες, σαν άνθρωποι, μέσα στη σχετικότητα του επιχειρήματος.

Γι αυτούς τους δυό που μιλάω, η μόνη πρόσβαση είναι η φωνή τους και τι αυτή μεταδίνει. Στην περίπτωση της Ρ.Αμπατζή μου μεταφέρεται κάτι εύθραυστο (όχι μόνο απ΄τις φωνητικές της χορδές που είχαν από νωρίς κάποιο πρόβλημα), μου μεταφέρεται κάτι που άλλαζε, ανάλογα με τη διάθεσή της, με μικρές και απειροελάχιστες αποχρώσεις, ένα κέφι, μιά εξυπνάδα.

Στην περίπτωση του Νούρου, πιάνω κάτι εσωτερικό, μοναχικό, μυσταγωγικό. Σα να τραγουδούσε γιά τον εαυτό του μόνο.

Τι έκαναν τώρα στην υπόλοιπη ζωή τους, είναι κάτι που μ΄ενδιαφέρει, αλλά δε πρόκειται ποτέ να το μάθω. Ακόμα κι αν εύρισκα άτομα που θα τους είχαν γνωρίσει από κοντά θα άκουγα, αλλά θα ήμουνα κουμπωμένος γιά τα λεγόμενά τους.

Προτιμώ τα αμυδρά σήματα του ένστικτου...