Υπάρχει κάτι "παράδοξο" (...) στη συμπεριφορά μας (δηλ. των ανδρών) και μιά κοινή στάση, απέναντι στο θέμα της απιστίας και της ομοφυλοφιλίας.
Η απιστία των ανδρών δεν είναι κάτι που προωθείται ανοιχτά, αλλά υποθάλπεται και επιβραβεύεται σιωπηρά στο σκοτάδι. Όταν πρόκειται όμως γιά απιστία εκ μέρους των γυναικών (γιατί εκεί επικεντρώνεται κυρίως το πρόβλημα), οι κατηγορίες πέφτουν σ΄ΑΥΤΗΝ επειδή ενέδωσε. Η απιστία όμως τελείται με τη συνεργασία δύο προσώπων, ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό.
"Ξηγιέσαι μ΄αλλον, έμαθα./Σα βγω θα γίνει γλέντι, ρούσσα και ξανθιά/σα βγω θα γίνει γλέντι, φραγκοσυριανιά/Θα καθαρίσω εσένανε/και όχι το λεβέντη, ρούσσα και ξανθιά/κι ας ξαναμπώ στη φυλακή/κι ας φάω άλλα δέκα..."
Οι στίχοι είναι από τον καρσιλαμά "Ο καημός της φυλακής" (1933) Odeon GA 1678 GO 1921, των Μακρή-Καμβύση, κιθάρα Σπύρος Περιστέρης.
Ακούστε το : http://www.fileden.com/files/2008/6/6/1947074/OO%20KAIMOS%20TIS%20FYLAKIS,%20FRANGOSYRIANIA.mp3
Στην ομοφυλοφιλία, όπως και στην απιστία, χρειάζονται δύο άτομα. Η ορολογία παθητικός - ενεργητικός είναι πασματική και αντιδραστική. Δυό άτομα, άσχετα αν είναι ετερόφυλα ή ομόφυλα, όταν θέλουν να΄ρθούν σε κάποιου είδους σεξουαλική επαφή (αν δε πρόκειται για πορνεία, καταναγκασμό, βιασμό κλπ.), νιώθουν/απολαμβάνουν κάτι. Και στην περίπτωση της ομοφυλοφιλίας όμως, όπως και στην απιστία, η κατηγορία πέφτει μόνο στο παθητικό μέλος.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου