O (α)μανές 

Αν έχεις αναλλοτρίωτα κύτταρα μέσα σου, ακόμα κι αν δεν έχεις ξανακούσει ή απεχθάνεσαι το είδος των (α)μανέδων, ακόμα κι αν μες τ΄αυτιά σου συνωστίζεται η Βανδή, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και όποιοι/ες άλλοι/ες, είναι σχεδόν αδύνατο να μη σε αγγίξει η φωνή απ΄αυτό που σου έχω αμέσως παρακάτω:

http://www.fileden.com/files/2008/6/6/1947074/Ousak%20manes%20%281929%29.mp3

Υπάρχουν πολλών ειδών φωνές. Αυτές που απλά μας διασκεδάζουν, αυτές που τις ακούμε καθαρίζοντας πατάτες, αυτές που μας χαϊδεύουν με μαλακά βελούδα, όπως του Leonard
Cohen, κάποιες που μας ξεσκίζουν τα σωθικά, όπως στον "Ουσάκ μανέ" με το Δημήτρη Ατραϊδη που ακούσατε, ή φωνές σα της Janis Choplin που ξέσκιζε η ίδια το λαιμό της...

Οι (α)μανέδες απαγορεύτηκαν σχεδόν τον ίδιο καιρό στην Τουρκία και στην Ελλάδα. "...στις 7 Νοεμβρίου του 1934 το Κεμαλικό καθεστώς στη Τουρκία απαγόρευσε αυτό το είδος του τραγουδιού σε ολη τη τουρκική επικράτεια με τη δικαιολογία ότι ήταν συνυφασμένο με τους Έλληνες και την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τρία χρόνια μετά το 1937 το καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά με ιδιαίτερη διάταξη απαγορεύει το είδος αυτό σε όλη την ελληνική επικράτεια θεωρούμενο ως καθαρό είδος τουρκικού τραγουδιού. Έτσι επίσημα το είδος αυτό εξoβελίστηκε και από τις δύο Χώρες!" (πηγή : http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CF%82). 

Στην Τουρκία που είχε απαλλαγεί από ανεπιθύμητες μειονότητες, πνέαν άνεμοι αλλαγής καθοδηγούμενοι από τον πολύ Κεμάλ Ατατούρκ. Ο πληθυσμός έπρεπε να ξυπνήσει από το λήθαργό του και να χτίσει τη καινούρια Τουρκία. Δεν υπήρχε χώρος γιά μακρόσυρτα τραγούδια εγκαρτέρησης της ζωής. Η Ελλάδα, με τις συνεχείς φαγωμάρες της, έκανε το ίδιο. Έτσι, οι μανέδες ξεπατώθηκαν από τις ρίζες και μετακόμισαν στις καρδιές κάποιων ανθρώπων, ώσπου πέθαναν κι αυτοί, έσβησαν οι υπέροχες φωνές τους και πάει, τελείωσε...