H φτήνεια φέρνει τον παρά...

1.

2.

Η παραπάνω φωτο. 1 απεικονίζει το εξώφυλλο του δίσκου βινύλιου με τίτλο "40 χρόνια Μάρκος Βαμβακάρης" που εκδόθηκε τον Απρίλη του 1989. Ο δίσκος αποτελεί "συλλεκτικό ντοκουμέντο"... Μετά από κάποια χρόνια θα θεωρείται "αρχαίος", όπως λένε. Σ΄αυτό το δίσκο λοιπόν υπάρχει μιά εισαγωγή. Παίζει ένα μπουζούκι και φέραν το φουκαρά το Μάρκο, που είχε περάσει στα αζήτητα, όπου διάβασε (γιατί κάνει μπαμ ότι διαβάζει) ένα κείμενο που δε ξέρουμε ποιός το "συνέθεσε". Μπορεί να γράφτηκε από κάποιον της εταιρίας, δεν αποκλείεται όμως να ήρθε κι απ΄τη μεριά του Μάρκου. Το κείμενο είναι το παρακάτω:

"Σαράντα ολόκληρα χρόνια πέρασαν από τότε που ετραγούδησα γιά πρώτη φορά, με το γλυκό μπουζούκι μου, μπροστά σε χωνί φονογράφου. Το θυμάμαι καλά. Ήταν ο φονόγραφος της ODEON. Και ήρθαν όμορφες εποχές, και ήρθαν άσχημες, που ο Μάρκος μπήκε παραπονούμενος στο περιθώριο. Εγώ όμως, όλο κι έφτιαχνα στιχάκια και μουσικές. Έλεγα: κάλιο, Μάρκο, να σβύσεις όρθιος, ζωντανός, με ένα τραγούδι στο στόμα. Σήμερα, μετά από 40 χρόνια, με φώναξαν να τους δώσω τα τραγούδια μου τα ωραιότερα κι εγώ, άκουσα το κάλεσμά τους. Ήταν σα βάλσαμο στην πονεμένη και πικραμένη ψυχή του Μάρκου..."

Αν το παραπάνω γράφτηκε από τον ίδιο το Μάρκο, μπορώ να τον καταλάβω. Ήταν πιά σπασμένα τα φτερά του και είναι κατανοήσιμη η ευγνωμοσύνη του που τον φώναξαν. Δεν έχω το δικαίωμα να εκφέρω κρίσεις.

Αν όμως γράφτηκε από τη μεριά της εταιρίας, τότε είναι καλό να ειπωθούν μερικά λόγια. Το κειμενάκι έχει τις "καλύτερες των προθέσεων". Θέλει ν΄αγγίξει καρδιές, να τις ραϊσει, να τις κάνουν ν΄αναπολήσουν, να συγκινηθούν, να δακρύσουν, με άλλα λόγια ΝΑ ΠΟΥΛΗΣΕΙ Ο ΔΙΣΚΟΣ! Έχει τα συστατικά αυτού που λέγεται δεξιά κι αριστερά. Είναι "συγκλονιστικό"...

Στην ουσία, αν δε τό΄γραψε, ξαναλέω, ο ίδιος ο Μάρκος, είναι προσβλητικό. Πήραν έναν άνθρωπο γερασμένο και κουρασμένο και τον βάλαν ν΄απγγαγγείλλει την ομολογία της ήττας και την καλή διάθεση της εταιρίας να ρίξει μερικά ψιχουλάκια γιά ν΄αγιάσουν τα μελλοντικά πεθαμένα του. Ο Μάρκος μπορεί να διάβαζε και νά΄λεγε από μέσα του, "α, ρε μπινέδες!"

Γιά να μην ακούγομαι ρομαντικός και εξωπραγματικός, εντάξει, η εταιρία αποφασίζει, γνώμονας είναι το κέρδος, η εποχή του Μάρκου είχε (τότε) περάσει. Το ότι η όλη προσπάθεια ήταν φτηνιάρικη, φαίνεται κι από το εξώφυλλο (όχι πως η πλειοψηφία των σημερινών είναι καλύτερη). Ο άνθρωπος που τό΄φτιαξε ήταν ένας πολύ κακός σχεδιαστής. Χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο γιά νά΄ναι κανείς τόσο κακός... Στ΄αριστερά, το "παλληκάρι" (εργάτης...) και δεξιά μιά κακοφτιαγμένη γυναίκα. Το "παλληκάρι" είναι, βέβαια, ένα κακό αντίγραφο της φιγούρας που είχε ζωγραφίσει ο Γιάννης Τσαρούχης στο εξώφυλλο του δίσκου "Πασχαλιές μέσα από τη νεκρή γή" του Μάνου Χατζηδάκη. Στη μέση ένα "διακοσμητικό" καγκελοειδές, έτσι, γιά ατμόσφαιρα ΄"παράδοσης", γιά γαρνιτούρα. Αν πει κανείς γιά τις διασκευές των τραγουδιών, άσε...

Φουκαρά, Μάρκο, που προσπαθούν ακόμα, αλλά δε τα καταφέρνουν να σε σβήσουν...