Δευτέρα 5 Απριλίου 2010



Το ρεμπέτικο!
____________________________
δοξαστικός λόγος γα ένα τραγούδι


Αν με ρωτούσαν, "ποιό ρεμπέτικο θεωρείς σα το καλύτερο που γράφτηκε;" (αν και τέτοιες ερωτήσεις είναι ανόητες και θυμίζουν αυτό που μας ρωτούσαν όταν είμασταν μικρά, "ποιόν αγαπάς πιό πολύ, τη μαμά σου ή το μπαμπά σου;", θα απαντούσαι αδίστακτα, ΑΥΤΟ!!!




Αυτή την απλή, επαναλαμβανόμενη μελωδία. Σ΄αυτή της την εκτέλεση του 1934. Όχι με τη Μεγάλη Ρόζα Εσκενάζι, όχι με το Μεγάλο Στελλάκη Περπινιάδη, αλλά με τη μαγική Μαρίκα Καναροπούλου.  Με τον Περιστέρη στη σόλο κιθάρα, το Βαγγέλη Παπάζογλου(δική του σύνθεση) να ακομπανιάρει και να λέει, "ωωωωχ, βάλε με, παιδί μου!" και το ποτηράκι του κρασιού να τρίβεται πάνω στις χάντρες κομπολογιού.

Το ρεμπέτικο,
Ο αισθησιασμός και ερωτικός πόθος!

Δεν υπάρχουν σχόλια: